Ανακοίνωση Ίδρυσης Νέου Αριστερού Κόμματος.

Το βίντεο το τράβηξα με το κινητό μου κατα τη διάρκεια της επίσημης διακήρυξης:

Πες μου ποιός φόβος

Mε το που έσκασε (κυριολεκτικά) η είδηση της βόμβας στο Μιχαλέϊκο, τα «social media» άρχισαν να ζουζουνίζουν από την αυτόματη εικασία της προβοκάτσιας για-να-ξεχάσει-ο-λαός-τα-μέτρα-που-παν-να-μας-περάσουν.

Ωστόσο, με το ερασιτεχνικό κιτ ντετέκτιβ που διαθέτω (κυνηγετικό καπέλο, πίπα, μεγενθυτικός φακός και κοκαϊνη), ένα πράγμα μόνο μπορώ να θεωρήσω «στοιχειώδες» (γουάτσων). Ό,τι κι αν ήταν, «προσπάθεια αποπροσανατολισμού του λαού απ’ τα πραγματικά προβλήματα» δεν ήταν. Γιατί μια χαρά αποπροσανατολισμένος ήταν ο λαός στην παρούσα φάση: με το μουντιάλ του, με το καλοκαίρι του, με το φεστιβάλ του, με τις συγκεντρώσεις της ΓΣΕΕ να μη συγκεντρώνουν πάνω από 50 νοματαίους και με όλους να θεωρούν ότι ό,τι γίνει «θα γίνει το Σεπτέμβρη».
Αν μη τι άλλο, το χτύπημα βοήθησε να θυμηθούμε ότι υπάρχουν ακόμα ζητήματα για τα οποία θα ήθελε κανείς να μας αποπροσανατολίσει.
Οπότε, back to the drawing board. Το μόνο που έχουμε είναι το «χόντρεμα» του παιχνιδιού σε άλλο επίπεδο, με τις απώλειες ζωής να είναι πλέον ζητούμενο, κι όχι απλώς «παράπλευρη» ατυχία. Αν φυσικά πρόκειται για (α)πολιτική τρομοκρατική οργάνωση κι όχι κοινή Μαφία.
Κι άν υπάρχει (πλεον, ή/και ακόμα) διαφορά…

Hearts and Minds

Eπιτέλους, κάποιος έκανε τον κόπο να ενώσει τις τελίτσες, και να καταγράψει τις συνήθειες, τους βιότοπους και τα χαρακτηριστικά αυτού του είδους που ολοένα και απλώνεται, «από το Athens Review of books μέχρι το ΕΚΕΒΙ, από την «Καθημερινή» μέχρι το Protagon.gr, από τη φιλελεύθερη Αριστερά μέχρι το «φωτισμένο» συντηρητισμό«.
Διαβάστε το άρθρο του Ν. Σεβαστάκη στη Σαββατιάτικη «Ε» για να ξέρουμε για τι πράγμα μιλάμε, και συνεχίζουμε.
Το διαβάσατε; Πάρα πολύ ωραία.Πάμε τώρα στο προκείμενο. Τους ξέρετε. Τους διαβάζετε. Κατα πάσα πιθανότητα, τους βρίσκετε νόστιμους, τα λένε ωραία. Ωστόσο είναι καιρός να αναδείξουμε και να τονίσουμε όσο γίνεται καθαρότερα, αυτό που εύστοχα αναφέρει το άρθρο: ότι ο «αντι-λαϊκισμός» τους είναι πάντοτε «υπερ πλουσίων και ισχυρών».
Προς απόδειξη, ας πάρουμε δύο απ’ τα πολύ πρόσφατα «δείγματα γραφής». Θα σας αρχίσω από το ελαφρύ, και αφήνω τον εμετό για το τέλος.
Μάθατε για το νταβαντούρι με το θωρηκτό «Αβέρωφ», σωστά; Ας πούμε ότι «ελέγχεται» το κατα πόσον μπορεί να θεωρείται «ιερό και όσιο» ένα πολεμικό πλοίο. Προσωπικά εμπιστεύομαι τη Jedi σοφία του Υoda: «Great Warrior? War doesn’t make one great«.
Αυτό που ωστόσο δύσκολα θα αμφισβητούσε κανείς είναι ότι το «δρώμενο» επί του καταστρώματος ήταν μια ελεεινή επίδειξη ισχύος και πλούτου, με βιζιτοπουτάνες, παρακμιακούς νεόπλουτους και αισθητική πετροδολλάριου.
Δύσκολο να το αμφισβητήσεις, αλλά όχι ακατόρθωτο. Η έμπειρη πέννα του Ηλία Κανέλλη βρήκε τον τρόπο να βαφτίσει το κρέας ψάρι: «Είχαν τη φαεινή ιδέα να κάνουν το γαμήλιο πάρτι τους στο ένδοξο θωρηκτό «Αβέρωφ» και, επίσης, να έχουν φωτογράφους εκεί που θα κοινοποιούσαν στο πανελλήνιο τη χαρά τους. Ε, την πάτησαν. Η γαμήλια γιορτή παρουσιάστηκε σαν ιερόσυλη πράξη, οι χοροί σαν τουρκογενείς και άρα βέβηλοι καρσιλαμάδες και τα νιάτα τους σαν οργιώδης διάθεση. «
Aυτό ωστόσο ήταν το ορεκτικό για να περάσει στο κυρίως γεύμα του άρθρου «ιστορίες εθνικής εικονομαχίας»: την ανάδειξη της «έξαλλης εθνικοφροσύνης» του Ελληνα, με τα ξεπερασμένα και καπως μπρουτάλ «ιερά και όσιά του».
Ακολουθεί μια ανομοιογενής (το θέτω κομψά) παράθεση περιστατικών ανα τα χρόνια όπου ο «σκοταδισμός» ερχόταν σε πάλη με το «ωραίο και την Τέχνη», με φόντο της σύγκρουσης κίωνες, μάρμαρα κι αγάλματα.
Τι λείπει απ’ αυτό το προοδευτικό «trip down the memory lane»; Πολύ σωστα: τα πανώ διαμαρτυρίας στην Ακρόπολη. Ίσως επειδή θα αναγκαζόταν ο αρθρογράφος να παραδεχτεί ότι όσο αφορά αγωνιστικές διεκδικήσεις, ξαφνικά ακόμα και οι «Νέοι Φιλελεύθεροι» θυμούνται την αξία προστασίας της αρχαίας κληρονομιάς. Ο ίδιος αρθρογράφος απαριθμούσε σε πρόσφατο αρθρο του μιά προς μία τις φορές που οι βέβηλοι σήκωσαν πανώ στην Ακρόπολη, πράξη που ο αρθρογράφος εντάσει στο ταμπλό της «πολιτικής βίας».
Oι ελαφρότητες τύπου Κανέλλη είναι ίσως το comic relief. Θέλω να σας αφήσω πραγματικά οργισμένους, γι αυτό πάμε σας παρακαλώ μια βόλτα απ΄το σημερινό σχόλιο του Σταύρου Θεοδωράκη στο protagon: «όχι άλλη κλάψα» προτείνει («και δεχτείτε ακόμα και εργασιακές συνθήκες τριτοκοσμικού σκλαβοπάζαρου, αλλιώς οι επενδυτές θα προτιμήσουν τους ορίτζιναλ τριτοκοσμικούς» είναι η περίληψη του σχολίου).
Σταύρο, με «read and weep» αρθρα, ομολογουμένως δε βοηθάς την πρότασή σου.
Για να το θέσω κομψά.

«9»

Ήταν ακριβώς δέκα χρόνια πρίν που το πρώτο τεύχος του «9» «έσκασε μύτη» εντός της «Ελευθεροτυπίας» της Τετάρτης, σηματοδοτώντας την αρχή της σημαντικοτερης ίσως κίνησης που έγινε για τα κόμικς στην Ελλάδα.
Το «9» σύστησε μια ευρεία γκάμα της τέχνης των κόμικς σε πολύ μεγάλο αριθμό αναγνωστών. Ανέδειξε ταλέντα, ξανασύστησε «παλαίμαχους’, έγινε το σημειό αναφοράς «της σκηνής», με τα καλά της αλλά και τα στραβά της ενίοτε.
Σε προσωπικό επίπεδο, χαρη στο «9» «γεννησα» τη «Μάνα Ρέιβερ«, ένα απ’ τα πιό δημοφική κόμικς μου, σίγουρα ένα απ΄τα πιό προσωπικά.
Στην επαίτειο των δέκα χρόνων του, το περιοδικό αναστέλει την έκδοσή του.
Γέννημα-θρέμα του «μιλλένιουμ» και μιας Ελλάδας όπου ακόμα είχες την πολυτέλεια να «βλέπεις μπροστα», πυκνώνει τώρα κι αυτό τις τάξεις των απωλειών που μετράει μια χώρα που χάνει το οξυγόνο της γρήγορα και βίαια.
Κρατάω τις καλές στιγμές και τις ευχάριστες αναμνήσεις. Θα αποφύγω τους πάντα άχαρους αποχαιρετισμούς-άλλωστε για το άμεσο μέλλον, έχει βρεθεί μια λύση για να μη διακοπεί η επικοινωνία μερους της ύλης με τον ανγνώστη.
Και φυσικά, θα κλείσω με ABBA:

Λέσχη Φίλων Κόμικς: τα πρώτα γενέθλια!

H Λέσχη Φίλων των Κόμικς, αν δεν υπήρχε, θα έπρεπε να εφευρεθεί. Κάπως έτσι άλλωστε σκέφτηκαν οι υπεύθυνοι του greekcomics.gr και ακριβώς ένα χρόνο πρίν, κόψανε την κορδέλα των εγκαινίων. Ακολούθησε ένας πολύ παραγωγικός χρόνος, με παρουσιάσεις, ομιλίες, πάρτυ, αλλά και την συνεχή επέκταση της βιβλιοθήκης στην οποία μπορεί να προστρέξει για Προσκύνημα ο φιλοκόμικσος.
Αύριο λοιπόν, η Λέσχη γιορτάζει τα πρώτα της γενέθλια. Δια της προσκλήσεώς τους ενημερώνουν για τις λεπτομέρειες:

Γενέθλια Λέσχης Φίλων Κόμικς

…γιατί τα κόμικς είναι πάθος

Ένας χρόνος. Ένας χρόνος παρουσιάσεις, ένας χρόνος διάβασμα, ένας χρόνος δημιουργία, ένας χρόνος καλή παρέα, ένας χρόνος κόμικς. Ένας χρόνος πέρασε και η αρχή έχει γίνει!

Τον πρώτο χρόνο δραστηριοποίησής μας φιλοξενήσαμε παρουσιάσεις τίτλων και εκδοτικών δραστηριοτήτων, διοργανώσαμε παζάρια μεταχειρισμένων κόμικς, κάναμε αμέτρητες συναντήσεις για συζήτηση και ανταλλαγές, εμπλουτίσαμε την ανοιχτή βιβλιοθήκη μας με πάνω από 10.000 τεύχη διαθέσιμα σε όλους τους αναγνώστες της 9ης τέχνης, κυκλοφορήσαμε ημερολόγιο με αποκλειστικές δουλειές Ελλήνων δημιουργών και εμπλουτίσαμε τη συλλογή μας με αυθεντικά έργα.

Φυσικά δεν επαναπαυθήκαμε μόνο σε αυτά. Κάναμε αισθητή την παρουσία μας σε οποιαδήποτε εκδήλωση αφορά τα κόμικς, υποστηρίξαμε εκδοτικές προσπάθειες, δημιουργούς και αναγνώστες. Οι συγκεντρώσεις μας έχουν γίνει πάρα πολύ συχνές και πολυπρόσωπες. Γνωρίσαμε μέλη από όλη την Ελλάδα και είναι περισσότερο από σαφές ότι είμαστε μια πανελλαδική λέσχη.

Η Λέσχη Φίλων Κόμικς έκλεισε τον πρώτο χρόνο λειτουργίας της, και σαν μικρό παιδάκι, άρχισε να περπατάει. Μεγάλωσε η παρέα μας, μεγάλωσε η βιβλιοθήκη, μεγάλωσε και ο χώρος που μας στεγάζει. Όμως εμείς, όπως όλοι οι γνήσιοι χαρακτήρες κόμικς, αρνούμαστε να μεγαλώσουμε πραγματικά. Ελάτε λοιπόν να γιορτάσουμε όλοι μαζί, για τα καρέ που έχουμε γεμίσει, για τις σελίδες που έχουμε ακόμα μπροστά μας να απολαύσουμε και για τα ταξίδια στον κόσμο της φαντασίας που μας περιμένουν.

Σας περιμένουμε όλους στη μεγάλη γιορτή για τα γενέθλια της Λέσχης Φίλων Κόμικς, Αγ. Ειρήνης 5 στο Μοναστηράκι, το Σάββατο 12 Ιουνίου, στις 9μ.μ.

Σας ευχαριστούμε για την προσοχή και το ενδιαφέρον σας

Για την Λέσχη Φίλων Κόμικς

Γιώργος Γεωργέλος

Ελεύθερος Πολιορκημένος.

Aχός βαρύς ακούγεται, πολλά βρισίδια πέφτουν…»Αποφυλακίστηκε ο Κορκονέας, δεν το πιστεύω ρε πούστη μου, τι σκατα δικαιοσύνη είναι αυτή, μα δεν είναι δυνατόν, κάτι πρέπει να κάνουμε, όλοι στην Άμφισα τώρα, Αλέξη δεν ξεχνώ»
Πάνω κάτω αυτά θα βρείτε στα social media, τα ίδια αλλά με κεφαλαία στο indymedia, με την προσθήκη μιας κατάστασης ζαλισμένων κοτόπουλων που ρωτάνε το ένα το άλλο «αν έχει κανει κανα κάλεσμα καμιά συλλογικότητα».

Δεν συμπάσχω, σόρυ. Κατ’ αρχήν «αποφυλακίστηκε» δε σημαίνει «αθωόθηκε»-η δίκη συνεχίζεται.

Υπάρχει όμως και μια παράμετρος που μάλλον διαφεύγει:

τέτοια ελευθερία (εντός συνόρων Αμφισας, με συνοδεία φρουρών, και με την κοινωνική κατακραυγή να σου απαγορεύει να κινηθείς σαν άνθρωπος) δεν είναι ελευθερία. Τουλάχιστο όχι τέτοια που να αξίζει να τη ζηλεύει κανείς.
Αυτός ο άνθρωπος έχει να αντιμετωπίσει το γεγονός ότι η πράξη του έβαλε φωτιά σε μια ολόκληρη κοινωνία.
Είτε έξω είτε μέσα, ο άνθρωπος αυτός το Κλουβί του θα το κουβαλάει εντός του.
Τέτοια «κωλοφαρδία» ούτε στους χειρότερους εφιάλτες σας.

Πάσχο ΄μ σε θέλει ο μπαρμπας σου

Πάσχο παιδί μου, καλή σου μέρα.
Είμαι ο μπάρμπας σου ο Μήτσος, από τα Γρεβενά.
Ξέρεις, αυτός που στόλισες από το άρθρο σου στην Αthens Voice και του φόρτωσες όλα τα δεινά του έθνους. Και ευτυχώς που σταμάτησες στο έθνος, γιατί άμα ακολουθούσαμε τα ίχνη της (παγκοσμιοποιημένης να σου θυμίσω) κρίσης, θα ήθελα πολύ να δώ πως θα στραμπούλαγες τα επιχειρήματα για να του φορτώσεις και την Αμερικάνικη κρίση των στεγαστικών.
Διότι λενε εμάς τους χωριάτες κουτοπόνηρους, Πάσχο μου, αλλά εσείς τα γραβατωνένα τζιμάνια παίζετε σε άλλα ταμπλό. Λες τώρα «αθηναικό φρι πρες, που να το δεί ο Μήτσος στα Γρεβενά;».
Γιατί λες τόσα ψέμματα Πάσχο παιδί μου; Τους εξοπλισμούς ας πούμε, γιατί τους φορτώνεις σε μένα;
Πραγματικά, σπουδαγμένος άθρωπος, έτσι πιστεύεις ότι γίνεται; πορώνεται ο μπαρμπα Μήτσος με τους Τούρκους, και τσακίζεται η κυβέρνηση να παραγγείλει αρματα για να μην τον κακοκαρδίσει και τη μαυρίσει; Πότε παιδί μου Πάσχο ανέμισε κανένας Μήτσος σε καμιά συγκέντρωση σημαία «δώστε όπλα στο λαό»; Πότε και ποιά κυβέρνηση βγήκε με προεκλογική υπόσχεση την Υπεροπλία; Πότε μαυρίστηκε πολιτικός ή κυβέρνηση επειδή «δεν πήρε αρκετά οπλα;»
Μήπως παιδίο μου Πάσχο σε βρήκανε Αθηναίο και σε κοροιδεύουνε οι λεφτάδες που σε ψωμίζουνε; Δεν ψάχνεις στις τσέπες τους (γιατί εγώ μίζα παιδί μου από τα εξοπλιστικα δεν έχω πάρει, και το ξέρεις) να «ακολουθήσεις το χρήμα» που λέτε κι εσείς οι σπουδαγμενοι, να δείς μήπως συμβαίνει το ανάποδο; Κάποιοι να θησαυρίζουν απ΄τα όπλα και μετά μεσω των Μέσων που υπηρετείς (και σε καμαρώνω ανηψούδι μου) «φτιάχνουν κλίμα» που λέμε για να νιώσει ο Μήτσος ότι απειλείται και μετά να λένε «ο Μήτσος απειλείται, φέρτε κι ό,τι καινούργιο έχετε»;
Το ίδιο και με την Ολυμπιακή: o Mήτσος την απαξίωνε συστηματικά για να έχει άλοθι μετά να την πουλήσει κοψοχρονια στους επιτήδειους (που μετά τους πλασάρετε και σα σωτήρες για να αντικαταστήσουν τους «διεφθαρμένους πολιτικούς» που επίσης με το αζημίωτο πλασάρατε ως σωτήρες;). Ο Μήτσος όπως λες δεν εχει μπεί ποτέ του σε αεροπλάνο, και μέχρι εκεί φτάνει η ευθύνη του για τα μειωμένα κερδη του αερομεταφορέα, στα άλλα πως πας να τον κανεις συνένοχο;
Να μη σε κουράζω άλλο Πάσχο μου, καταλαβαίνω πόσο κοπιαστική εργασία είναι να εφευρίσκεις επιχειρήματα για να νιώσει ο μπάρμπας σου ότι αυτός τό ριξε έξω το καράβι, και «το κεφάλαιο» που τάχα μου είναι μια βολική καρικατούρα του Μήτσου, δεν ξέρει τίποτα, περαστικό είναι άλλωστε, αλλά ακόμα και γι αυτό Πάσχο μου ο μπάρμπας σου ο Μήτσος φταιέι που κλείνει τα λιμάνια, γιατί ως γνωστόν με παπόρι πηγαινοέρχεται το κεφάλαιο στην Ελβετία, αλλα θα μου πείς αν εχεις αφεντικό τον Αλαφούζο, κάπου ισχύει αυτό.
Τελος πάντων να είσαι καλά Πάσχο μου, και να προσέχεις εκεί στην ανέχεια που σε έριξα εγώ και ο Μπάμπης ο αριστερός που κυβερνούσε τόσα χρόνια και ζούμε τώρα με τα μπόνους, τα υπερκέρδη, τις κόκες και τις γκόμενες.
Αλλα θα γυρίσει ο τροχός ρε Πάσχο, που θα πάει και θα ερθεται κι εσείς η Ελεύθερη Αγορά στα πράματα.
Ίσως στο τέλος της Ιστορίας, οταν ξανακάνει revival.

Σε φιλώ στη μάπα,
Μήτσος.

0 μικρός Γιώργος χάθηκε… και ξαναχάθηκε… και ξαναχάθηκε…

Δύο πράγματα είναι σίγουρα σ’ αυτή τη ζωή: οι φόροι και ο θάνατος, λέει ένα ρητό. Στην .2 version του ρητού προσθέστε δύο ακόμα σταθερές: τον Άρη που στις τάδε Αυγούστου «για μοναδική φορά στη ζωή σου» θα πλησιάσει τη Γή τόσο που «θα φαίνεται σα δεύτερο φεγγάρι!!!!!»… και την εξαφάνιση του Γιώργου Μεσσήνη.
Σύμφωνα με το mail που, αν δε λάβατε ακόμα, θα λάβετε (και στο οποίο μπορείτε να δείτε όλα τα contacts αυτού που σας τό ‘στειλε όπως και όλα τα contacts αυτού που του τό στειλε) ο μικρός Γιωργος χάθηκε και αναζητείται.
Σύμφωνα ωστόσο με το ρεπορτάζ, ο μικρός Γιώργος κάνει κατα καιρούς revival, μαζί με το θύμα αυτοκινητιστικού που χρειάζεται αίμα, τη μικρή στο ΑΧΕΠΑ που χρειάζεται επειγόντως αίμα/μυελό/προσευχή/πέντε σέντς, και… τον Άρη που (να είστε σίγουροι) θα σας ξαναεπισκεφτεί κι αυτό το καλοκαίρι που θα έιναι (όπως και όλα τα προηγούμενα) οnce in a lifetime.
Oι σταθερές μοιράζονται κάποια κοινά με τους φόρους και το θάνατο: δεν κάνουν διακρίσεις σε έξυπνους και βλάκες, μερικοί μπορούν να τα καθυστερήσουν αλλά κανένας να τα αποφύγει, και ότι στην καλύτερη των περιπτώσεων απλά είσαι ενήμερος ότι αυτό που σου υπόσχονται δεν θα πραγματοποιηθεί.