Μπορείς να το δείς από όποια πλευρά θέλεις (π.χ. ότι ο Σύριζα εκτοξεύτηκε σ’ αυτό το ποσοστό ενώ η Ν.Δ. κατάντησε σ΄αυτό το ποσοστό), να κλέψεις εκκλησία με εύκολα αστεία (το κόμμα που σαράντα χρόνια έλυνε κι έδενε θα κατηγορεί τους αντιπάλους ότι «δε θέλουν ν’ αλλάξει τίποτα»), και τέλος, μπορούμε επιτέλους όλοι μαζί να χτυπήσουμε σα χταπόδι τον εύκολο, ενωτικό στόχο της υπόθεσης: το μαλάκα που ΞΑΝΑψήφισε «Χρυσή Αυγή», στέλνοντας στον κάλαθο αναλύσεις όπως «φταίει η αριστερά που έκλεινε τα μάτια στο πρόβλημα», «η τηλεοπτική παρουσία θα τους εκθέσει και θα τους κάψει», και «ο έλληνας δεν είναι ρατσιστής». Κασιδιάρα ψυχή, μαυραγορίτη μου και αργότερα αυθαιρετούχε μου που προσλάμβανες «εναν αλβανό» για να σου μαζέψει τις ελιές και στο τελος της μερας πυροβολούσες με την καραμπίνα «εναν κωλοαλβανό» όταν ζητούσε την αμοιβή του, θα τα λέμε κάθε μέρα πλέον όπου σε συναντάμε, στα λεωφορεία, στα σούπερμάρκετ, στη ΔΕΗ.
Άλλα τέλος πάντων, το ενα, το σημαντικό, το συμπέρασμα που σε πρακτικό επίπεδο θα μας απασχολήσει, παραμένει: η Πόλις είναι σκισμένη στα δύο. Μετά από δυόμιση χρόνια βάδην στην Έρημο, όπου όλα συζητήθηκαν και όλα αναλύθηκαν, κάθε απόχρωση χωνεύτκε σε ένα από δύο χρώματα: Μνημόνιο-Αντιμνημόνιο, κι αυτά ισοφαρίσανε. Καμία απ’ τις δύο προτάσεις δεν έπεισε, κανένας απ΄τους δύο δρόμους δεν επιλέχθηκε.
Brace yourselves για τον αναπότρεπτο εμφύλιο.
Derveniotis's Weblog 