Aν θεωρητικά οι Ναζί έχουν ενα ποσοστό 10%, η λογική λέει οτι ενας στους δέκα που ξέρεις την ψηφίζουν. Αυτό είναι αρκετά τρομακτικό σε θεωρητικό επίπεδο, αλλά ο πραγματικός τρόμος είναι όταν επαληθεύετεαι στην πράξη, και σου ξετσουτσουμίζει face to face ο ένας στους δέκα. Και σου μιλάει με όλο το «εγχειρίδιο» σε αποστήθιση. Που ξεκινάει από το «θέλω κάποιον να τους φοβίζει (τους 300), περνάει στο «θελω κάποιον να τους διώξει» (τους μετανάστες) και μετά σολάρει στο Περιούσιο Έθνος που «γι αυτό ασχολούνται όλοι μαζί μας και μας πολεμάνε».
Δεν υπάρχει σωτηρία γι αυτούς, γιατί Ξέρουν. Ξέρουν και για τους σκοτωμούς και όλα, και η μόνη τους επωδός είναι «κι οι άλλοι σκοτώνουν. Με γραβάτες». Και τί να τους πείς εκεί; Φαρμακονήσι στη γλώσσα σου, κορίτσι μου; Η αμήχανη στιγμή. Και ναι, ήταν και κορίτσι και για extra flavor, πιστεύει ότι οι χρυσαύγουλοι τη Σέβονται τη Γυναίκα, την έχουν πολύ ψηλά.
Δε φοβάμαι το χρυσαυγίτη. Όπως εύστοχα είπε μια φίλη μου σε έναν «αγόρι μου, εχω ζήσει μια καλή ζωή, εχω κάνει ωραία πράγματα, εχω καλογαμηθεί, είμαι χορτασμένη. Δε σε φοβάμαι. Απλά πριν κάνεις καμιά μαλακία σκέψου πόσους απο σας θα καταφέρω να πάρω μαζί μου». Αν κάποιον φοβάμαι είναι ο γραβάτας. Γιατί όχι μόνο στην υπηρεσία του είναι ο χρυσαυγίτης (μικρή ηλίθια που θα το ανακαλύψεις τελευταία) αλλά γιατί αυτός γιγάντωσε το χρυσαυγίτη, αυτός τον έμπασε απ’ τη μπροστινή πόρτα, και παρ’ όλα αυτα ΚΑΙ αυτόν προσπαθεί να τον χρεώσει σε σένα.
Τό ‘χουμε ξαναγράψει: Η επίσημη Υπεύθυνη Αφήγηση ουρλιάζει βολικά ότι «οι αγανακτισμένοι φέρανε τη χρυσή αυγή», αλλα ποτέ μα ποτέ δεν πιάνει το αφήγημα απ’ την άβολη στιγμή: ποιός έφερε τους αγανακτισμένους. Φοβάμαι αυτόν που έφθειρε και διέφθειρε εν γνώσει του το πολίτευμα και έφτιαξε την Τέλεια Καταιγίδα που έκανε το Αδιανόητο υπολογίσιμο Τρόμο της Διπλανής Πόρτας.
Αυτόν φοβάμαι. Την άλλη, τη Διπλανή Πόρτα, απλά τη λυπάμαι και τη σιχαίνομαι. Και πέστε μου, όταν επανέλθει η Ειρήνη, τι σκατά θα κάνουμε μ΄αυτούς.
Derveniotis's Weblog 