To Mεγάλο Κόλπο

Το θυμάστε το Μνημόνιο; Έχετε κάποια αμυδρή ανάμνηση του χρέους; πήρε το μάτι σας, το αυτί σας, ο κώλος σας (που στην περίπτωση αυτή είναι ο καθ’ύλην αρμόδιος) για τα νέα μέτρα που θα έρθουν με το έμπα του Ιούνη;

Τι σας θύμισα, ε; Όλα αυτά ανήκουν σε μια παλιά, ξεχασμένη εποχή. Τώρα το πρόβλημά μας είναι οι μετανάστες. Τρώνε τις γυναίκες μας! Βιάζουν το φαγητό μας! Στρατόπεδα συγκέντρωσης εγκαινιάζει ο Χρυσοχοίδης, να τους βάζουμε και στάμπα θέλει ο Κρανιδιώτης, «μαζί θα τους διώξουμε» από κοντά ο Καρατζαφέρης.

Τι κοινό έχουν αυτοί οι τύποι; Ω ναί! Συναπαρτίζανε την «κυβέρνηση συνεργασιάς που φρόντιζε να ρολάρει πρίμα η διαδικασία μεταφοράς εισοδημάτων από την τσέπη σου στις τσέπες «των δανειστών μας» κι άγιος ο θεός.

Είναι πλέον τόσο ωμά ξεβρακωμένο «το διακύβευμα» που ούτε καν διανοούνται να σου υποσχεθούνε κάτι, ο,τιδήποτε. Με ακέραιο όλο το απόθεμα θράσους που διαθέτουν και άθικτες τις ικανότητές τους να ψεύδονταια ασύστολα μπροστά στα μούτρα σου, το καλύτερο που σκέφτηκαν είναι να σε τρομάξουν.

Έτσι ξαφνικά (όπως θα μπαίνει η άνοιξη) όλη η συζήτηση γυρνάει γύρω «απ’ το μεταναστευτικό». Πράγματα που θα έκαναν το Χίτλερ να ντραπεί εκστομίζονται ανερυθρίαστα. Η αγωνιστική παίζεται στο προνομιακό γήπεδο της Χρυσής Αυγής.

Και η αριστερά το καταπίνει όλο αυτό line, hook and stinker. Όλες οι δυνάμεις της ξοδεύονται στο να ξορκίσουν το αδιανόητο της εισόδου των νεοναζί στο κοινοβούλιο.Τι θα κάνουν οι νεοναζί στο κοινοβούλιο; θα νομοθετούνε στρατόπεδα συγκέντρωσης, στάμπα στους μετανάστες και «μαζί να τους διώξουμε».

Λατρεύω ειρωνεία, αλλά μετά την κάλπη μη μου κλαίγεστε.

Η Εξουσία στη Φαντασία

Καλημέρα σας και καλή βδομάδα από το μάτι του κυκλώνα, όπου γύρω γύρω νεοφιλελεύθερη λαίλαπα και στη μέση έλλειψη φαντασίας.

Μεγάλος cockteaser ο Ιστορικός Χρόνος, αναγνώστη μου, σου υπόσχεται την πλήρη εξήγηση για Τη Ζωή, το Σύμπαν και τα Πάντα, και ταυτόχρονα κρατάει αυτό το θέλγητρο μακριά απ’ τα λιγούρικα ξερά σου, εσύ είσαι καταδικασμένος να ζείς απλώς την ιστορία, το τι σήμαινε θα στο εξηγήσουμε όταν μεγαλώσεις.

Είμαστε στο σημείο μηδέν της Κρίσεως. Η Κρίση, η Αποκάλυψη, είναι ήδη παρελθόν: μια μεγάλη καταστροφή ήρθε, τσεκ, οι μεγάλες μας βεβαιότητες τέθηκαν σε αμφισβήτηση,τσέκ, οι κοσμοθεωρίες αναμετρήθηκαν ξεσκαρτάρωντας η μία τα τρωτά σημεία της άλλης, τσέκ, και τώρα φτάσαμε στο μή παρέκει όπου καμία καινούργια ιδέα, καμία καινούργια ανάγνωση, κανένας από μηχανής θεός δεν πέφτει στο τραπέζι: κλειδωθήκαμε στο απόσταγμα των επιχειρημάτων μας έκαστος: «αυτονόητες μεταρρυθμίσεις της κοινής λογικής» vs. «νεοφιλελεύθερη επίθεση στο κοινωνικό κράτος». Αυτό είναι, αυτοί είναι οι παίκτες, κανείς δε χρειάζεται και δε μπορεί να κάνει πλέον απ’ το να πετάει κατακέφαλα στον αντίπαλο copy paste: «τα αυτονόητα, αλλά οι Καμένοι και οι Τσίπρες….» vs «οι πραιτωριανοί του καθεστώτος και οι ανάλγητοι τραπεζίτες» ad infinitum.

«Και τι πρόβλημα έχεις με το μανιχαϊσμό ρε αγικτάτορα»; Α όχι, κανένα, μια χαρά είμαι γω, σαν το ψάρι στο νερό, αλλά δεν είμαι μοναχοφάης, και θέλω να περνάει καλά όλη η ανθρωπότητα, μαλακία, το ξέρω, μου χει στοιχίσει άφθονες γκρίζες τρίχες πρίν καν τα 45 μου.

Οι εκλογές που έρχονται είναι οι το σημαντικότερο άχρηστο πράγμα που έκανες ποτέ στη ζωή σου. Άχρηστο γιατί άλλες διεργασίες δουλεύουν παράλληλα, ταυτόχρονα και παγκοσμίως, διεργασίες που δεν περνάνε απ’ το χέρι του κάθε Παπαδήμου, του κάθε Βενιζέλου, ούτε καν της κάθε Λαγκάρντ. (cockteaser ιστορικέ χρόνε, πάλι μας καύλωσες μεσημεριάτικα).

Και σημαντικότερο, γιατί o Iστορικός Χρόνος, πέρα από τσουλάκι, είναι κι η Πουτάνα σου. Τις δικές Σου επιθυμίες ικανοποιεί, και αν καμιά φορά αργεί, είναι για να μεγιστοποιήσει την απόλαυση όταν το ποθούμενο επιτευχθεί.

Αλλά μίνιμουμ προυπόθεση είναι να πείς τί θές.

Αν κάτι χαρακτηρίζει τη σημερινή συγκυρία, είναι η έλλειψη φαντασίας: Τίποτα δεν κρατάει για πάντα, κι όμως κανείς δε δείχνει να μπορεί να το διανοηθεί αυτό σήμερα, κανείς δε δείχνει να μπορεί έστω (πόσο μάλλον να πραγματώσει) μια Ζωή Μετά τον Καπιταλισμό.

Μια άλλη ζωή.

Ένα καινούργιο μωρό.

Για τους Μανομπακογιάννηδες αυτό είναι λογικό: ζούνε στον Ντίκενς κόσμο που ονειρεύτηκαν, το μόνο που μπορούν να ονειρεύονται είναι να τον κάνουν ακόμα χειρότερο.

Η Αριστερά βοηθάει όσο μπορεί σ’ αυτό, με το να παίζει αμυντικά, χεσμένη απάνω της ακομα και στην πιθανότητα να κερδίσει τον πόλεμο και να φτιάξει τον κόσμο που ονειρεύεται. Ακόμα χειρότερα: έχει πάψει να τον ονειρεύεται, ετεροπροσδιορίζεται μόνο με το τι «δε θέλει να κάνουν οι άλλοι».

Ας βάλουμε λοιπόν εμείς ένα χεράκι: ας βοηθήσουμε στη σύλληψη του νέου αυτού μωρού.

Κάντε την Αριστερά πατέρα της εκογικής νίκης. (στη «δουλειά» πάνω, θα μάθει).

Τους άλλους, γαμείστε τους τη μάνα.

Για ποιόν χτυπά η καμπάνια;

Ελπίζω να περάσατε καλά στα χωριά, και να κάνατε καμιά αγγαρεία, τουτέστιν να ρωτήσατε την τιμημένη αγροτιά (που σεβόμεθα και τιμούμε αλλά άμα ξαναψηφίσουν δικομματισμό θα τους κάψουμε τις αποθήκες-πάντα με αγάπη, θεία!) το μόνο ερώτημα που έχει σημασία: υπήρχε ζωή πρίν την Ε.Ε.; ή, για να το κάνω πιό συγκεκριμένο, όντως «αν μας πετάξουν έξω» την επόμενη μέρα «δεν θά χουμε γαλατάκι για τα παιδάκια μας και ελείψεις σε βασικά είδη διατροφής»; Νομίζω πως θα ήταν χρησιμη η απάντηση σε φέιγ-βολάν.

Μένοντας σε αυτή την ευχάριστη σκέψη (του φέιγ-βολάν), περνάμε στο επόμενο θέμα μας:
Πήρε το μάτι μου χθες στα σόσιαλ μήντια(ζ) την προεκλογική αφίσα του ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί μας απασχολεί η καμπάνια του ΣΥΡΙΖΑ; Διότι δια της ατόπου απαγωγής που θα εξηγήσουμε σε προσεχή πόστ, καταλήξαμε (εγώ, εγώ κι εγώ αλλά απ’ ό,τι βλέπω κι άλλοι που τα γράφουν και πιό σκαμπρόζικα) ότι είναι η μόνη επιλογή ψήφου που δε θα σε κάνει μετά την έξοδο από το παραβάν να αισθάνεσαι παιδόφιλος σίριαλ κίλερ.

Και καταλήγουμε λοιπόν στην επιλογή ΣΥΡΙΖΑ. Κι είμαστε έτοιμοι να επιχειρηματολογήσουμε, να ζμπρώξουμε, να ψηφοθηρίσουμε, τα πάντα όλα.

Κι ύστερα έρχεται η αφίσα:

Bγάλτε σας παρακαλώ νοερά το εκλογικό context και δείτε σκέτο το σύνθημα. Τι εντύπωση σας δίνει το άτομο που το εκστομίζει; Exactly: παρατημένη γκόμενα. Που θέλει μέσω τρίτου να πεί «στο λεγάμενο» «πως είμαι καλά,περνάω μια χαρά, θέλω να του πείς ψέ-μα-τα».

Εντάξει, οι επικοινωνιολόγοι είναι αυτά τα πράματα με κέρατα και ουρές που χρησιμοποιεί ο δικομματισμός για να παγιδεύσει τον χύδην όχλο στην προπαγάνδα του. Οκ, μην τους χρησιμοποιείτε. Αλλά ψυχολόγους, ψυχίατρους, δάσκαλους, καθηγητάδες, ξέρω από πρώτο χέρι ότι έχετε με τη σέσουλα. Δε βρέθηκε κανείς να σας πεί για τις βλαβερές συνέπειες του ετεροκαθορισμού; Για το πόση ηττοπάθεια ζέχνει το να τρέχεις πίσω απ’ τον αντίπαλο, να του επιτρέπεις να καθορίζει την ατζέντα σου αντί να μπαίνεις μπροστά, να λάμπεις αυτόφωτα, να εμπνέεις, να συναρπάζεις, να αφήνεις τους άλλους να προσπαθούν να εξηγούν τη σκόνη σου που αναπνέουν στο πέρασμά σου απ’ την υποδεέστερη ύπαρξή τους;

Είστε η πλευρά του Καλού, αυτό να μας δείξετε, όχι ποιοί είναι οι κακοί, αυτό το ξέρουμε, το βιώνουμε.

Είστε Τζεντάϊ, μην αφήνετε το Άστρο του Θανάτου να καθορίζει την ατζέντα στο γαλαξία.

Νοw let’s blow this thing and go home.

Θα τους πολεμήσουμε στα χωριά

Την κοπανήσατε για τα χωριά πουλάκια μου, αλλά χάρη στα αϊ-φονς και τα άντροηντς )σαν καλοί επαναστάτες του καναπέ) θα είστε ονλάιν για να διαβάζετε το αγαπημένο σας μπλόγκ;

Ωραία-σας έχω δουλειά.

Με σκάρτο ένα μήνα μέχρις τις εκλογές, αδράξτε την ευκαιρία να κάνετε εκεί που είστε έργο υποδομής.

Η τιμημένη αγροτιά (την οποία σεβόμεθα και τιμούμε) ως γνωστόν την έχει τη ροπή προς τον προσωποπαγή δικομματισμό, και απ’ ό,τι μου λένε οι απεσταλμένοι μου στην Βαθιά Ύπαιθρο, ετοιμάζεται να την ξανακάνει τη μαλακία.

Κάντε το Πασχαλινό τραπεζι πιό ενδιαφέρον, μη φοβηθείτε να ανοίξετε πολιτική συζήτηση μόνο και μόνο επειδή ο θιός Θανάσης έχει ήδη αρχίσει να γίνεται μπλαβής απ’ το κοκορέτσι, και εξηγείστε τους «στην πλατεία Βάθης τί ζωή περνώ».

Το παρόν μπλόγκ θα κάνει ό,τι μπορεί για τη διαρκεια της προεκλογικής περιόδου να σας εφοδιάζει με επιχειρήματα.

Henceforth, σας χρίζω Απόστολους.

Go forth and multiply!

Οδηγίες Χρήσεως για το φόνο της Λογικής-στό όνομά της

-Αν είσαι νεκρός της Μαρφίν, θα αναφέρεσαι πάντα με το όνομά σου, ενώ υπεύθυνοι για το θάνατό σου θα είναι όσοι ήταν σε απόσταση που να συμπίπτει με το F.I.R. Αθηνών, με κυριότερους υπεύθυνους όχι αυτούς που είχαν ενεργή ανάμιξη, αλλά όσους «δεν κάνανε κάτι» (η μεγαλοψυχία εδώ οφείλει να εξαιρέσει τους υπεύθυνους για την ασφάλεια των εργαζομένων στην Τράπεζα).

-Αν είσαι νεκρός της οικονομικής πολιτικής, θα μνημονεύεσαι πάντα ως «77χρονος» «αυτόχειρας» ή «συνταξιούχος», ενώ υπεύθυνος για το θάνατό σου δεν θα είναι κανένας, γύρευε τώρα τι έτρεχε στο ταραγμένο υψηλόμισθο μυαλό σου, και τυχόν αναφορά στη δική σου εξήγηση, είναι ελεεινή σπέκουλα και απόπειρα πολιτικοποίησης ενός Ανεξήγητου Θανάτου.

-Αν γράψεις αντικαθεστωτικά/βλάσφημα/σατιρικά ζώντας υπό οποιοδήποτε καθεστώς τυχαίνει γεωστρατηγικά να χρειάζεται να βαπτισθεί «άξονας του Κακού», τότε είσαι ήρωας της Δημοκρατίας, Μπροστάρης της Ελευθερίας του Λόγου, πολυσέλιδο θέμα για την «His Master’s Voice Review of Books» και Προστατευόμενο Είδος από τους οπαδούς του Διαφωτισμού.

-Αν γράψεις αντικαθεστωτικά/βλάσφημα/σατιρικά για διαμορφωτές γνώμης της «πρώτης αποικίας της Ευροζώνης» (σύμφωνα με το ακροαριστερό φανζίν «Financial Times») τότε είσαι ο Θάνατος της Δημοκρατίας, το «άγριο πρόσωπο της Δημοσιογραφίας στα Σόσιαλ Μήντια», και οφείλουν να παρέμβουν η ΕΣΗΕΑ, η Αστυνομία, ο Στρατός, το ΝΑΤΟ, για να σου βουλώσουν το βρωμόστομά σου που τολμάς να αναφέρεσαι κατά γνωστών μπροστάρηδων της Ελευθερίας Πάνω απ’ Όλα και Δε Σηκώνουμε Κουβέντα επ’ Αυτού.

-Αν αρπάξει φωτιά κανα ντουβάρι, μια μιχανοκίνητη μεραρχία με ρεσώ θα είναι ανα πάσα στιγμή έτοιμη να «διαμαρτυρηθεί σιωπηλά» μπροστά του, ενώ επίλεκτη ομάδα instagram pics θα καταλάβει στρατηγικά σημεία σε όλα τα free press σαλόνια της επικράτειας.

-Αν το θύμα είναι άνθρωπος, όσοι μαζεύονται στο Σημείο είναι Οπαδοί του Μίσους, και τα χειρόγραφα σημειώματά τους αποδείξεις Εχθροπάθειας, Κανιβαλισμού και Ελλάδας της Δραχμής (αυτό κολαει παντού).

-Αν είσαι αστυνομικός και τις αρπάξεις απ’ το πλήθος, θα γραφτούν σεντόνια για το «Νόμο του Λύντς» και για το πως πρέπει να τον καταδικάσουμε απ’ όπου κι αν προέρχεται, διότι προφανώς προέρχεται από αιμοδιψείς εχθροπάθειους, εν μέσω ιστορικού κενού αέρος.

-Αν είσαι φωτορεπόρτερ και τις αρπάξεις από αστυνομικούς, θα χέσουμε μισή ανακοίνωση κατόπιν της πρέπουσας δυσκοιλιότητας, και μετά δεν θα ξαναναφερθούμε στο θέμα γιατί μισή φορά αρκεί, τί είναι οι αναγνώστες μας, ζώα; και τι είναι ο φωτορεπόρτερ; θύμα της Μαρφίν;

«Αν θεωρείς ότι από εκεί που βρίσκεσαι βλέπεις την Αφετηρία της Λογικής, τότε το Τέρμα της είναι κάπου στον κώλο σου»-Ισοκράτης