Oδύσσεια ενός Σκίτσου

Η ιστορία μας αρχίζει με μια σκηνή ρουτίνας: Είναι άλλη μια ωραία καθημερινή που κάποιος μου σφυράει κλέφτικα ότι στη σελίδα της «Χρυσής Αυγής» υπάρχει αναρτημένο σκίτσο μου. (Δεν ξέρω με τι να πρωτοανησυχήσω: με το ότι βρίσκουν σκίτσα μου που να τους αρέσουν, ή με το ότι τόσοι πολλοί φίλοι μου συχνάζουν στο αδολφοσελίδι;).

Μπαίνω λοιπόν στο λίνκ και βλέπω ότι ναι, έχει ένα σκίτσο μου να συνοδεύει ένα «άρθρο οικονομικής ανάλυσης». Το σκίτσο, κρίνοντας απ΄την τεχνοτροπια, το είχα κάνει τον καιρό της Πλειστόκαινου. Δε θυμάμαι  ποιά ήταν η λεζάντα του, γιατί κάποιος φρόντισε να την αλλάξει (hint: εγώ ποτέ δε γράφω λεζάντα με πεζά) και να φτιάξει σαν τελικό αποτέλεσμα αυτό:

Στέλνω το πατροπαράδοτο e-mail στις αδολφούλες «μπλα μπλα χωρίς άδεια μπλα μπλα κατεβάστε το» και αρχίζω το ψάξιμο να βρώ τη διαδρομή του σκίτσου, και ποιός του την έστησε και το κακοποίησε, σε ποιά σκοτεινή γωνιά (Τσικάγο γίναμε!).

Διαπιστώνω ότι το σκίτσο κυκλοφορει ως επί το πλείστον σε δύο βερσιόν, την «κωλοπειραγμένη με λόγια», και την «κωλοπειραγμένη χωρίς λόγια και έξτρα κρόπ».

Αμφότερες συνοδεύουν εφοριοφίλ δημοσιεύματα, και προφανώς το σκίτσο (όπως και τα δημοσιεύματα) αλληλοαντιγράφονται απο σκουπιδοσάιτ σε βοθρομπλόγκς με εύηχα ονόματα όπως «tsantiri» και «youkoufme’.

Στον ίδιο θαυμαστό κόσμο του Βαθέως Ιντερνέ, ξεχωρίζουμε το θαυμαστό Ήθος του kafeneio.blogspot, το οποίο φρόντισε με καλαίσθητο όπως βλέπουμε τρόπο, να «κοτσάρει τη φίρμα του» και να κατουρήσει το σκίτσο ως δικό του:

Μη θεωρώντας ότι η αυτό αποτελεί αρκετή σκατιά, το καλαίσθητο σάιτ είπε να το πάει ένα βήμα παρακάτω, και να σολάρει με μια ακόμα πιό κωλοπειραγμένη βερσιόν του σκίτσου, όπου απολαμβάνουμε (μαζί με ένα ολοκαίνουργιο κείμενο) μια μεικτή τεχνική με κομμένα-κολλημένα κομμάτια απο σκίτσα της Έφης Ξένου, κάποιο ακόμη άγνωστου καλλιτέχνου, συν μιας κανονικής  φωτογραφίας. Το όμορφο αυτό αποτέλεσμα φυσικά και υπογράφεται επίσης από το ευαίσθητο σε θέματα copyright κυβερνοτσαντίρι.

4 σελίδες google results αργότερα, φτάνουμε και στο original σκίτσο με την ατάκα με την οποία το πρωτοέφερε στον κόσμο ο δημιουργός του:

Κρίνοντας απ΄το ότι η λεζάντα ειναι χειρόγραφη, το σκίτσο χρονολογείται κάπου στις αρχές της χιλιετίας.

Τούτου λεχθέντος, δέον όπως με αποκαλείτε απο δω και πέρα «Κλασσικό και Διαχρονικό» πριν απο έτερη τινά πιθανή προσφώνηση.

Παρακαλείσθε επίσης να μην συνοδεύετε την προσφώνηση με την κρυάδα που εκστόμισε η φίλη Μάρω ως συνοδευτικό:

«Ναί, εσύ και τα Μπέρμπερυ’ς».

Εσχατόγ-Ερως

H «γριά» είναι ένας απο τους επαναλαμβανόμενους χαρακτήρες που εμφανίζονται κατα καιρούς στις καθημερινές γελοιογραφίες μου.

Άλλοι μόνιμοι χαρακτήρες είναι:

 

«o Παρουσιαστής»

 

«οι Σιαμαίοι»

 

ο «Κοινός Λογικής»

Η «γριά» έχει κάτι από παλιά Αθηναία, λίγο φιλοβασιλικιά, λίγο στον κόσμο της, λίγο ντούρασελ. Μέχρι τώρα ζούσε στη γειτονιά της «Ευρωκίνισης». Τώρα που μετακόμισε κι αυτή στην «Ελλάδα Αύριο», ήταν ζήτημα χρόνου να πέσει στο στόχαστρο ενός συνομηλίκου της σκιτσοχαρακτήρα.

Ο έρως χρόνια δεν κοιτά, το Ειδύλλιο του Αιώνα (στην κυριολεξία, γιατί τόση είναι η ηλικία των εραστών) γεννιέται!

Πουτάνα Όλα.

Αν ήσουν εκεί, αποκλείεται να έχεις ξεχάσει τη Νύχτα του Μεσοπρόθεσμου, με το πλήθος έξω να σείεται και να πάλλεται από την ένταση μετά και τη λυσσαλέα μάχη με τα δακρυγόνα και τα κλόμπς, και μέσα ένας ένας να παραιτούνται, να αποστασιοποιούνται, τέλος πάντων να νιώθουν την Καυτή Ανάσα του Πλήθους στο σβέρκο τους. και στο τέλος να φυγαδεύονται νύχτα απ΄τον Εθνικό Κήπο.

«Οι Παλιοί Καλοί Καιροί». ‘Εκτοτε κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι, συνηθίσανε κι αυτοί την ιδέα οτι την ψήφο σου την έχουνε γραμμένη, κάπου το συνήθισες κι εσύ.

Μην το κάνεις. Καταλαβαίνω τη Γλυκιά Παραίτηση, αυτή την αίσθηση που νιώθει ο παγιδευμένος στα χιόνια ορειβάτης, το τελευταίο πράγμα που θα νιώσει πριν τον βρούνε κοκκαλωμένο απ’ το κρύο οι επόμενοι περαστικοί. Αλλά σφίξε τα δόντια λίγο ακόμα, μην τους δίνεις τη χαρά ότι λίγο λίγο σου περάσανε το αδιανόητο σα νόρμα.

Καταλαβαίνω και το ντεζαβού, αυτή την παγιωμένη συνήθεια, «12-2 ΓΣΕΕ, 2 και μετά μόνοι μας να τρώμε το ξύλο της αρκούδας». Και για να στο κάνουν δυσκολότερο (ή ευκολότερο, όπως το πάρει κανείς), τα ΜΜΜ δεν σου αφήνουν αύριο κανένα περιθώριο μετακίνησης.

Αλλά «η Κρίση είναι ευκαιρία». Το εμπόδιο ίσως γίνει η αφορμή για την αλλαγή της ρουτίνας. Ήδη στα social media η «γραμμή» έχει αρχίσει να διαδίδεται: δε μπορείς να κατέβεις καθόλου; αυτοοργανωθείτε σε επίπεδο γειτονιάς. Κάντε καταστάσεις στις πλατείες, στους δρόμους, ο,τιδήποτε, αρκεί κανείς να μη δουλέψει, αρκεί να κοκκαλώσουν όλα, αρκεί να είσαι έξω, αρκεί να νιώσουν το Βρυχηθμό σου.

Ό,τιδήποτε εκτός απ’ την Παραίτηση.

Πουτάνα Όλα!