Tελευταίο σαββατοκύριακο για τo cafe/studio του radiobubble . Στην ηλικία μου είσαι πλέον πάλιουρας στις κηδείες, ειδικά προσπαθειών που έμειναν από καύσιμο ακριβώς στη μέση της ερήμου που τα χρειαζόματαν για να φτάσουμε στον πολιτισμό. Εγχειρήματα όπως η «Γαλέρα»π.χ. στα οποία διανύσαμε όλα τα χιλιόμετρα ανάμεσα σ’ εκείνα τα ψυθυρίσματα στ’ αυτί που ουσιαστικά σημαίνουν «πάμε σπίτι σου;» μέχρι εκείνα που ουσιαστικά σημαίνουν «πηγαίντε τον στην πίσω αυλή και εκτελέστε τον». Εγχειρήματα ανθρώπων που τα δώσανε όλα και ακριβώς γι αυτο δεν κράτησαν τίποτα για πάρτη τους, και παρ’ όλα αυτά βγήκαν κερδισμένοι. Όχι από φράγκα, αυτά πάνε σε ανθρώπους που τα επιθυμούν, «κι αυτό το εισπράτει το κοινό» , ξεχωρίζουν κάποια στιγμή τα πιράνχας απ’ τα χρυσόψαρα, αλλα γι αυτά θα μιλήσουμε (ή όχι) στο μέλλον, προς το παρόν έχουμε κηδεία, και στις κηδείες κανείς δεν παίρνει στα σοβαρά τι έχεις να πείς για το μέλλον, και ναί, κάπου εδώ πρέπει να βάλω τελεία.
Με τον Αποστόλη δεν θα χαθούμε, ούτως ή άλλως, οι βίοι μας άλλωστε είναι παράλληλοι εδώ και δυόμισι δεκαετίες, από τότε που μέχρι κι ο Τσακνής έγραφε καλά τραγούδια.
«Τα όνειρα των εραστών δε σβήνουν».
Υ.Γ. Διάλεξα για εικονογράφηση την πρώτη αφίσα που φτιάξαμε με την Αλέξια Οθωναίου για ένα απ’ τα events του μαγαζιού.
Derveniotis's Weblog 