Καλοκαιράκι, καιρός για επαναλήψεις

Μπορείτε άνετα να με κατηγορήσετε ότι σας τά ΄χω κάνει μπαλόνια με το άρθρο του Greg Palast για το Δ.Ν.Τ. «Sell the Lexus, Burn the Olive Tree». Δεν πειράζει. Με μια αιωνιότητα να έχει περάσει απο το Φεβρουάριο που σας το πρωτοπόσταρα, ξαναδιαβάστε το με τη φρεσκοαποκτημένη σας εμπειρία. Το κλείσιμο του άρθρου αξίζει να μπεί ξεχωριστά εδώ, κορνίζα:

«Ultimately, what drove Stiglitz to put his job on the line was the failure of the Bank and U.S. Treasury to change course when confronted with the crises’ failures and suffering perpetrated by their four-step monetarist mambo. Every time their free market solutions failed, the IMF demanded more free market policies.

«It’s a little like the Middle Ages,» the insider told me. «When the patient died they would say, ‘Well, he stopped the bloodletting too soon; he still had a little blood in him.’ » I took away from my talks with the professor that the solution to world poverty and crisis is simple: Remove the bloodsuckers.»

…όλη η πρόσφατη πολιτική επικαιρότητα σε τρία καρέ

Good Day, and Good luck

Πώς πάει; Θα είσαστε φρόνιμα παιδάκια; Πειστήκατε ότι «η κρίση είναι μόνο Ελληνική»; Πειστήκατε ότι «όλοι φταίμε»;
Αν ναί, διαβάστε για ορεκτικό αυτό το άρθρο του Γ. Δελαστίκ που δημοσιεύτηκε στο «Εθνος»:

«Κατενθουσιασμένοι οι «Φαϊνάνσαιλ Τάιμς» του Λονδίνου. «Η Ευρώπη μπαίνει σε εποχή σφιξίματος του ζωναριού» πανηγυρίζουν με οκτάστηλο τίτλο τους. Διθυραμβική η αρχή της ανάλυσής τους: «Ανάμεσα σε κραυγές οργής και εκφράσεις δυσπιστίας, μια νέα εποχή λιτότητας έφτασε στην Ευρώπη. Οι κυβερνήσεις σε όλη την Eυρωζώνη επιβάλλουν περικοπές σε κλίμακα πρωτοφανή για δεκαετίες…». Στην απέναντι όχθη του Ατλαντικού, η «Γουόλ Στριτ Τζέρναλ» δεν κρύβει τη χαιρεκακία της, «Οι κυβερνητικές δαπάνες θα πρέπει να περικοπούν, ωθώντας αναπότρεπτα προς τα κάτω την απασχόληση στον δημόσιο τομέα και τα επιδόματα ευημερίας» γράφει και υπογραμμίζει: «Τόσο βαθιά είναι η πρόκληση, ώστε πιθανόν θα κλονίσει εκ θεμελίων το ακριβό κοινωνικό μοντέλο της Δυτικής Ευρώπης – το σύστημα στήριξης από το κράτος που βοηθάει τους πολίτες από την κούνια μέχρι τον τάφο και για το οποίο σύστημα αρέσει στους Ευρωπαίους πολιτικούς να καυχώνται». Η γερμανική «Ντι Βελτ» κινείται κι αυτή στο ίδιο μήκος κύματος: «Στην Ευρώπη αρχίζει η λιτότητα» θριαμβολογούσε στους τίτλους της.
Εξουθενωτικά μέτρα λιτότητας στην Ελλάδα. Πρωτοφανή μέτρα και στην Ισπανία, όπως και στην Πορτογαλία. Ακόμη χειρότερα στην Ιρλανδία. Στην Ιταλία, η κυβέρνηση Μπερλουσκόνι ετοιμάζεται να παγώσει τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων, να αυξήσει τα ηλικιακά όρια συνταξιοδότησης κ.λπ. Ακόμη και στην ίδια τη… Γερμανία η κυβέρνηση Μέρκελ ετοιμάζεται να περικόψει τα οικογενειακά επιδόματα και τις δαπάνες για την εκπαίδευση, προκαλώντας αντιδράσεις ακόμη και υπουργών!

Αυτό το αμόκ λιτότητας σε όλες τις χώρες της ΕΕ εξαπολύεται εν μέσω γοερών κραυγών για τη «σωτηρία του ευρώ», για τη «δυσπιστία των αγορών» και άλλες παρόμοιες φραστικές πομφόλυγες που όσο περνάει ο καιρός ηχούν όλο και πιο υποκριτικές.

Πυκνώνουν οι υποψίες ότι οι κυβερνήσεις της ΕΕ έχουν ενορχηστρώσει αυτή την εκστρατεία ιδεολογικής τρομοκρατίας εναντίον των Ευρωπαίων πολιτών με τα χρέη, τα ελλείμματα, την «καταβαράθρωση» του ευρώ κ.λπ. με στόχο να ενσταλάξουν τον φόβο στους εργαζόμενους, στους συνταξιούχους και γενικά στα οικονομικά ασθενέστερα κοινωνικά στρώματα, ώστε να παραλύσουν τις αντιδράσεις τους στα μέτρα λιτότητας που στρέφονται εναντίον τους.

Αν προς στιγμήν δεχτούμε χάριν συζητήσεως το παραμύθι ότι τα μέτρα του ΔΝΤ και της ΕΕ επιβλήθηκαν ως τιμωρία κατά των Ελλήνων επειδή ο Καραμανλής είπε ψέματα για το πραγματικό ύψος του ελλείμματος, γιατί πρέπει να κοπεί τώρα το επίδομα παιδιού που έδινε εφάπαξ για κάθε νεογέννητο η ισπανική κυβέρνηση; Γιατί πρέπει τώρα να υποβαθμιστεί η δημόσια εκπαίδευση στη Γερμανία; Γιατί πρέπει να παγώσουν οι μισθοί των δημοσίων υπαλλήλων στην Ιταλία και στην Πορτογαλία; Ολα αυτά τα προκάλεσαν οι στατιστικές λαθροχειρίες του Καραμανλή;

Οχι βέβαια! Κάποιο λάκκο έχει η φάβα. Πενήντα χρόνια ολόκληρα υπάρχει το κράτος πρόνοιας στην Ευρώπη, τώρα τους ήρθε να το αμφισβητήσουν; Γιατί; Το άντεχε η κατά πολύ φτωχότερη Ευρώπη του 1960, του 1970, του 1980 και δεν αντέχει το κόστος του η ζάπλουτη Ευρώπη του 2010; Ποιος κοροϊδεύει ποιον σε αυτή την ιστορία;

Υπάρχει ένα ακόμη κρισιμότατο ζήτημα που δεν θίγει κανείς: Τι συνέβη και στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες (και στις ΗΠΑ) το δημόσιο χρέος εκτινάχθηκε δέκα και είκοσι εκατοστιαίες μονάδες ή και περισσότερο μέσα στα μόλις δύο τελευταία χρόνια;

Σε καμία απολύτως χώρα της Ευρωζώνης δεν δόθηκε η ελάχιστη πρόσθετη κοινωνική παροχή στους εργαζόμενους ή στους συνταξιούχους αυτή τη διετία. Πουθενά δεν δόθηκαν σημαντικές ή έστω αξιόλογες αυξήσεις στους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων και στις συντάξεις. Πού πήγαν λοιπόν τα λεφτά και αυξήθηκε το δημόσιο χρέος σε βαθμό που να πρέπει οι κυβερνήσεις της ΕΕ να κόβουν τους μισθούς και τις συντάξεις για να μπορέσουν υποτίθεται να το εξυπηρετήσουν;

Η απάντηση είναι απλή: τα λεφτά πήγαν στους απατεώνες του χρηματοπιστωτικού συστήματος, οι οποίοι αφού διασώθηκαν με κρατικά χρήματα, τώρα απειλούν τα… κράτη με χρεοκοπία και «γδέρνουν» τους λαούς της Ευρώπης! Χάριν αυτών κόβονται μισθοί και συντάξεις!

ΟΙ ΛΑΟΙ
Προσέξτε πολύ μην εξεγερθούν!

Προειδοποιεί το βρετανικό περιοδικό «Εκόνομιστ» τους ηγέτες της ΕΕ να προσέχουν μέχρι πού ωθούν τα πράγματα. «Η βία στην Ελλάδα είναι μια υπόμνηση ότι οι δημοκρατικές κυβερνήσεις μπορούν να επιβάλουν μόνο τόση σκληρότητα, μέχρι του σημείου πριν ξεσηκωθεί ο λαός» γράφει και τονίζει: «Ακόμη και αν δεχθείς ότι τα ελλείμματα πρέπει να πέσουν και οι οικονομίες πρέπει να εκσυγχρονιστούν, κανένας δεν μπορεί να είναι απολύτως σίγουρος ποιο από τα δύο θα έρθει πρώτο – η οικονομική ανάπτυξη ή η κοινωνική εξέγερση!». «Υπάρχει αυξανόμενη ανησυχία ότι τέτοιες εκδηλώσεις λαϊκής οργής θα εξαπλωθούν περισσότερο» συμφωνούν και οι «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς».»

See you tomorrow.

«Bleeding Hearts» στη Θεσσαλονίκη

Το «Βleeding Hearts» ανεβαίνει Θεσσαλονίκη, στο περίπτερο της Jemma Press που θα φιλοξενείται στο χώρο του comic event της Φοιτητικής Εβδομάδας που γίνεται για δέκατη χρονιά, αυτή τη φορά στο χώρο του Γαλλικού Ινστιτούτου και με τίτλο «Δέκα με τόνο«.

Το event έχει ξεκινήσει απο χθές, οπότε όσοι Θεσ/νικείς πιστοί προσέλθετε. Ολοκληρώνεται το Σαββατοκύριακο, οπότε και μπορείτε να πάρετε υπογεγραμμένο το αντίτυπό σας από τους δημιουργούς που θα βρίσκονται εκεί για signing τις περισσότερες ώρες του Σαββάτου (αλλά αναζητείστε τους καλού καλού και Παρασκευή απόγευμα).
Λεπτομέρειες για τη «φοιτητική εβδομάδα στο blog της διοργάνωσης: http://inkorrekt-comics.blogspot.com/

«Tι νόημα έχει;»

Αυτό είναι το post που χρωστούσα στους φίλους μου που, όπως εγώ, δεν είναι «διαδήλωση junkies», κατεβαίνουν ωστόσο όταν οι περιστάσεις το απαιτούν και δικαιως αναρωτιούνται καλοπροαίρετα «ναι, αλλά τι νόημα έχει; Δηλαδή, ποτε είχε αυτο κάποιο πρακτικό αποτέλεσμα;»
Δίκαιο το ερώτημα, ειδικά για όσους θυμούνται π.χ. τη μαζικότητα και τον παλμό (παγκοσμίως!) των διαδηλώσεων για το Ιράκ. Ή, για να το φέρουμε πιό κοντά, τη μαζικότητα των καλεσμάτων στη Βουλή και τις συνακόλουθες μούντζες (προάγγελους του «να καεί») στις φονικές πυρκαγιές του ’07. Το εκλογικό αποτέλεσμα ένα μόλις μήνα μετά δεν άφηνε πολλά περιθώρια αισιοδοξίας για το mass uprising.
Οι πιό «συνδύκαλυ κορέκτ» φίλοι μου ανασύρουν πάντα προχείρως τις κινητοποιήσεις για το άρθρο 16 πριν δύο τρία χρόνια, και για τα «μέτρα Γιαννίτση» καμιά δεκαετία πρίν, αμφότερα νικηφόρες σελίδες του «μαζικού κινήματος» που οδήγησαν στις εκάστοτε κυβερνήσεις να αποσύρουν αντιλαϊκά μέτρα. Ορισμένοι υποδεικνύουν και τα «Δεκεμβριανά», που ως καραμπόλα και φόβητρο οδήγησαν τη Γαλλική κυβέρνηση να αποσύρει μέτρα για την Παιδεία.
Εγώ θα έρθω ακόμα πιό κοντά. Κατ΄αρχήν να τονίσουμε ότι όπως όλα τα πράγματα, οι πορείες και οι διαδηλώσεις δεν είναι για να τους γαμείς τη μανα, γιατί τελικά αυτό που μένει ειναι η σχετικά ακριβής εικόνα των «δεκα νοματαίων που κλείνουν την Πανεπιστημίου». Η «σωστή» διαδήλωση συμβαίνει once in a blue moon, και την «οσμίζεσαι» στον αέρα. Τότε έχει κυρίως νόημα να κατέβεις, και τότε δικαιώνεται πέραν πάσης αμφιβολίας η κινητοποίηση, όταν μετράς κεφάλια…και μετράς κεφάλια… και μετράς κεφάλια… μέχρι εκεί που φτάνει το μάτι.
Στις 05-05-10 αυτό είχε γίνει. Η μετασεισμική δόνηση οδήγησε στο να στηθεί εν μία νυχτί ο «μηχανισμός στήριξης» για τον οποίο η Ε.Ε. αδυνατούσε να αποφανθεί περίπου από συστάσεώς της (κάνοντας εμάς τους μαλάκες που πήραν την καμπούρα του Δ.Ν.Τ., αλλά αυτό είναι άλλο κεφάλαιο).
Και, κυρίως, οδήγησε σε ΑΥΤΟ το εξώφυλο.

Την αξία και το νόημα του οποίου, θα δούμε στο εγγύς μέλλον.
see you in the streets.

Cartooning The Crisis

Το spotlight που «απολαμβάνει» η χώρα μας διεθνώς τον τελευταίο καιρό, δεν θα μπορούσε να αφήσει ανεπηρέαστους τους ακριβέστερους των χρονογράφων: τους γελοιογράφους.
Η Λέσχη Ελλήνων Γελοιογράφων πήρε την πρωτοβουλία να στήσει ένα μπλόγκ όπου θα φιλοξενείται η γελοιογραφική αναζήτηση των αιτιών της οικονομικής κρίσης που απειλεί όχι μόνο την Ελλάδα, αλλά και την ευρωζώνη.
Το μπλόγκ μπορείτε να το επισκεφτείτε εδώ:
http://www.north-vs-south.gr/

100.000 Hannibals

».
Aπότομη αύξηση της εγκληματικότητας έφερε η οικονομική κρίση.Την προηγούμενη Τετάρτη, ας πούμε, γύρω στους 100.000 δολοφόνους περπατούσανε ανενόχλητοι σε κεντρικούς δρόμους της πρωτεύουσας, γελώντας χαιρέκακα την ώρα που βραστούς-βραστούς σουβλίζανε αστούς.
Ή τουλάχιστο αυτή την εικόνα σχημάτισα, διαβάζοντας τα ρεπορτάζ ανθρώπων που μοναδικές πηγές τους φαίνονται να είναι μερικά κουνημένα βίντεο και η μεγαλύτερη δυνατή απόστασή τους από την εστία των γεγονότων.
Εγώ και όσοι φίλοι μου ήταν στην πορεία δε διανοούμαστε να ισχυριστούμε ότι μπορούμε με βεβαιότητα να ξέρουμε ούτε τι γινόταν τρεισήμισι μέτρα μακριά μας. Όπως μπορεί να διαβεβαιώσει οποιοσδήποτε κατεβαίνει σε πορεία μία φορά τη δεκαετία, κάποια στιγμή θα ακούσεις ένα μπαμ, κάποια στιγμή θα τρέξεις με όλους τους άλλους που τρέχουν, κάποια στιγμή θα ψάξεις να βρείς αυτόν που ήταν μόλις ένα λεπτό πρίν δίπλα σου-και ξανά μανα απ’ την αρχή σε κάθε ντού της αστυνομίας ή μπαχαλορίψη μολότωφ.Ύστερα θα προσπαθήσεις μέσα από αποσπασματικές και πανικόβλητες πληροφορίες να μάθεις τι γινόταν-τρεισήμισι μέτρα δίπλα σου.
Αντίθετα, αρθρογράφοι και δημοσιογράφοι όλως τυχαιώς εχθρικά διακείμενοι προς τις επιθετικές διαθέσεις του όχλου που καλείται να προσέλθει ησύχως στο σφαγείο, έπιδίδονται τις τελευταίες μέρες σε ακόμα πιό έντονο κούνημα της κεφαλής και εκφοράς «τσ, τσ, τσ…», μπροστά στη νεοαποκτηθείσα γνώση τους του πόσο βάρβαροι μπορούν να γίνουν όσοι δεν κάθονται ησύχως στις εστίες τους μέχρι να τους καλέσουν στο ταμείο δι υπόθεσίν τους.
Περιμένω τον πρώτο απ’ αυτούς που θα θυμηθεί την Κitty Genovese.
Πολύ περιληπτικά, η Kitty Genovese ήταν μια ΝεοΥορκέζα που έπεσε θύμα δολοφονικής επίθεσης κάτω από τα μάτια 38 περιοίκων που κοιτάζανε απαθώς χωρίς να κάνουνε τίποτα.
Ή έτσι τουλάχιστο έλεγε το ρεπορτάζ των «New York Times».
Το γεγονός οδήγησε στη διαμόρφωση της θεωρίας του «συνδρόμου του παρατηρητή» και της «διάχυσης της ευθύνης«, σύμφωνα με την οποία η παρουσία πλήθους σε αποτρέπει απο να επέμβεις.
Tα σκέφτομαι αυτά την ώρα που διαβάζω το κομμάτι του Σταύρου Θεοδωράκη στα «Νέα» του Σαββάτου, που μετά τα bold γράμματα «Τους εμπόδισαν!» περιγράφεται ο επικεφαλής του πυροσβεστικού οχήματος να λέει «Το όχημα όμως είχε μπλοκαριστεί από τους διαδηλωτές στη γωνία της Σταδίου με την Κλαυθμώνος. Μερικοί διαδηλωτές προσπαθούσαν να ανοίξουν δρόμο αλλά δεν παραμέριζαν όλοι. Κάποιοι πετούσαν πέτρες. Οι άντρες από την καμπίνα τούς φώναζαν ότι υπάρχουν εγκλωβισμένοι». Για να συνεχίσει ο δημοσιογράφος:»Οι διαδηλωτές βέβαια δεν πίστευαν ότι κάποιοι άνθρωποι είχαν εγκλωβιστεί στην τράπεζα που καιγόταν και συνέχιζαν για λίγα κρίσιμα λεπτά να αντιμετωπίζουν τους πυροσβέστες σαν τους ΜΑΤατζήδες.»
Για λόγους που δυσκολεύομαι να κατανοήσω, αυτό προκάλεσε το Θεοδωράκη να επιχειρηματολογήσει στο site του, το «protagon» ότι «είμαστε όλοι ένοχοι».
Όλοι βοηθήσαμε να πεθάνει η Kitty Genovese.
Το γράψανε και οι New York Times. Μη σου πω και τα «Νέα».
Ψυχραιμότερη μελέτη της υπόθεσης Genovese έφερε στην επιφάνεια μια άλλη πραγματικότητα: ούτε απαθείς κοιτάγανε όλοι, ούτε πλήρη εποπτεία του γεγονότος είχαν, άσε που αυτοί ειδοποιήσανε τις αρχές.
Τα σκέφτομαι αυτά διαβάζοντας την Κυριακή στο «Βήμα» επώνυμο αυτή τη φορά πυροσβέστη, να δηλώνει ««Στις 14.03 ήρθε το σήμα από το κέντρο επιχειρήσεων να σπεύσουμε στο σημείο όπου είχε εκδηλωθεί η φωτιά. Καταφέραμε και φτάσαμε σε τρία λεπτά». Οι κουκουλοφόροι είχαν πλέον αποσυρθεί, το πλήθος περίμενε. Ο κ. Ανδρεόπουλος, ο οποίος υπηρετεί στη θέση του προϊσταμένου του γραφείου κίνησης της Πυροσβεστικής για την Αττική, λέει πως «μόλις έκανε την εμφάνισή του το όχημα στο οποίο επέβαινε όσοι διαδηλωτές βρίσκονταν στον δρόμο έκαναν στην άκρη για να διευκολύνουν την πρόσβασή του
Στο δε κουνημένο βίντεο που προκαλεί ντροπή στον κ. Θεοδωράκη, ακούγεται ευκρινώς ένας απ΄τους διαδηλωτές να ειδοποιεί τις αρχές για βοήθεια.
Τόσο Κτήνος ο άνθρωπος, τόσο ‘Ενοχοι είμαστε «όλοι».
Για να μην έχουμε παρεξηγήσεις: το ότι το ρεπορτάζ για τη Γενοβέζε αποδείχτηκε ανακριβές δε σημαίνει ότι το σύνδρομο και τα χαρακτηριστικά του δεν υπάρχει ή δεν έτυχε εφαρμογής σε άλλα γεγονότα.
Επίσης, σαφέστατα δεν λέω ότι «ξέρω» τι έγινε ή τι δεν έγινε μπροστά στη φλεγόμενη τράπεζα την αποφράδα μέρα. Αυτό είναι το πόιντ μου-δε μπορώ να ξέρω καν με σιγουριά τι γινόταν στα τρεισίμησι μέτρα.

Πόσο μάλλον που τα μέτρα ήταν παραπάνω από τρεισήμισι, και ψηφιστηκαν την Πέμπτη εντός της Βουλής. Έξωθεν αυτής, χάρη (σε πολύ μεγάλο βαθμό) στα γεγονότα της προηγουμένης, αλλά και το σπιν που τους δόθηκε από τηλοψίας και ραδιοδιαύλων, το πλήθος αυτή τη φορά ήταν αξιοσημείωτα μικρό.

Μάνατζ μου Ελλάς

Ο επιχειρηματίας είναι ο νέος λοχίας.
Ξέρετε. Του «ενας λοχίας μας χρειάζεται» του καφενέλληνα. Απλά εν έτει 2010, τόσο ο λοχίας όσο κι ο καφενέλληνας θεωρούνται πασέ. Εκσυγχρονιστήκαμε. Οπότε ένα νέο είδος Έλληνα, μορφωμένου, «νηφάλιου» σύγχρονου και ενήμερου, έχει αναλάβει να στρώσει το έδαφος. Μέσα από άρθρα-σεντόνια, μέσα από ενημερωτικά πόρταλς, ειδησεογραφικά σάιτς και φρη πρές αγιογραφίες, στρώνεται το έδαφος για να «τελειώνουμε με τους πολιτικούς» και να σκιαγραφηθεί το «άλλο είδος Έλληνα» που θα πάρει στα καπάτσα χέρια του τις τύχες της χώρας, και θα την κάνει κερδοφόρα σαν….; Σαν την επιχείρησή του.
Και όλα αυτά, φυσικά, πρέπει να βρεθεί μια λύση να γίνουν εξωθεσμικά. Διότι αν οι μοντέρνοι αυτοί Πρίγκηπες-Διάδοχοι βουτήξουν τα κρινοπόδαρά τους στο βούρκο της πολιτικής, «θα γίνουν μια απ’ τα ίδια».

Ωραία ρε παληκάρια. Μαζί σας. Απλά λύστε μου πρώτα μια απορία.

Οι πολιτικοί είναι πουλημένα τομάρια που στοιβάζουν μίζες.

Από ποιούς;

Είναι βουτηγμένοι μέχρι τα μπούνια στη διαπλοκή.

Με ποιούς;

Η Πινακοθήκη Των Ηλιθίων-2

Η Πινακοθήκη Των Ηλιθίων -1