Aυτό είναι το screenshot/εφιάλτης του επικοινωνιολόγου. Μeaning, ότι ενας πελάτης που θεωρεί ότι ο ίδιος «τό ‘χει», αναλαμβάνει να γράψει το υπεργαμάτο τσαχπινογαργαλιαρικο κείμενο, χώνωντας και τα απαραίτητα «κλεισίματα ματιού» (game of thrones reference) που θα σπάσουν τον πάγο για να παίξει μετά το κοινό του σα βιολάκι. Όπως γίνεται πάντα όταν κάποιος μεσήλικας προσπαθεί να μιλήσει «τη γλώσσα των νέων», τα ίντερνετς εξερράγησαν σε διόλου κόσμιους χαρακτηρισμούς.
Θέλοντας μια επίσημη τοποθέτηση για την ουσία του θέματος, έθεσα το ερώτημα «γιατί βαρβάτο εισητήριο αλλά απλήρωτοι εθελοντές;» στα social media της διοργάνωσης. Μου απάντησαν με blog post, οπότε σεβόμενος την αρχή της αναλογικότητας στην απάντηση, απανταω κι εγω μέσα απ’ το blog μου:
Απο το «by the book» damage control του, αντιλαμβάνομαι ότι μια ειδικότητα που δεν αφήνει στο έλεος απλήρωτων εθελοντών το TEDx Athens είναι αυτό του υπεύθυνου επικοινωνίας. Μαθαίνουμε λοιπόν απ’ το επαγγελματικότατα φιλοτεχνημένο πόστ (που την κατάλληλη στιγμή θα πατήσει τις προμελετημένες χορδές «φιλάνθρωπου κινηματισμού») ότι το ΤΕDx εχει τόσο βαρβάτη είσοδο, γιατι «το TEDx έχει έξοδα.» Για να να έρθουμε στο θέμα που μας ενδιαφέρει, ένα απ’ αυτά που αναφέρουν ως τέτοιο, είναι η «παραγωγή έντυπου υλικού (αφίσες κτλ)». Ωπα, κατσε! Αυτό (το έντυπο υλικό) («print, ντέ») δεν είναι αυτό που ζητάγανε «εθελοντές με μεράκι» με ανταμοιβή «περνάμε καλά στα ξενύχτια μας και θα σας ανεβασω και στις facebook pics μου»; Με πιό κριτήριο αποφασίζεται ότι «αυτή η υπηρεσία πρέπει να πληρωθεί, ενώ για εκείνη θα απευθύνουμε τσαχπίνικο κάλεσμα ελπίζοντας ότι εκεί έξω υπάρχουν αρκετές ψωνάρες πρόθυμες να χαλάσουν την ίδια τους την πιάτσα δίνοντας δωρεάν δουλειά σε μια ακριβοπληρωμένη high profile διοργάνωση που χρεώνει an arm and a leg για το προνόμιο να «τρίψεις αγκώνες» με την κρίμ ντε λα κρέμ του «εντερπρενούρσιπ τζετ σετ»; Ποιό άλλο κριτήριο εκτός του προφανούς, ότι αν πείς στο μάστορα στο εκτυπωτηριο «θα πληρωθείς με instagram selfies και swag points» θα σου βάλει «χίλια δυό όμορφα πράγματα» εκεί που δε λάμπει ο ήλιος; Ας μας απαντήσει κάποιος πειστικά σ’ αυτό , και υπόσχομαι να το κάνω «idea worth to spread».
Derveniotis's Weblog 
4 Ιουνίου, 2015 στο 6:44 μμ |
Γαμημένοι φιλελέδες των Tedx. Βέβαια σε μια φίλη μου που σπουδάζει σε ιδιωτικό ΙΕΚ τους ζήτησαν 1000 ευρώ να πληρώσουν για να κάνουν σε κάποια εταιρία 6μηνη πρακτική!!
4 Ιουνίου, 2015 στο 10:22 μμ |
Καλησπέρα,
first things first: Είμαι ο Δημήτρης και ήμουν μέλος της ομάδας του TEDxAthens από το 2010 μέχρι και το 2014 που αποχώρησα λόγω έλλειψης χρόνου.
Έχω δουλέψει αναρίθμητες ώρες για το TEDxAthens και δεν έχω πάρει ούτε ένα ευρώ. Αυτό ξέρω ότι ισχύει για όλα τα μέλη της ομάδας που διοργανώνει το TEDxAthens. Αν κάνω λάθος και κάποιοι από την ομάδα έχουν άμεσο οικονομικό όφελος, τότε είμαι ο πρώτος που θα νιώσει «μαλάκας ολικής», όπως έγραψε και ένας φίλος στο Facebook post σου.
Από ‘κει και πέρα, σίγουρα έχουν εισπράξει λεφτά οι εταιρείες με τις οποίες έχουμε συνεργαστεί. Πχ ξέρω στο δικό μου κομμάτι (σσ. ήμουν μέλος της ομάδας των social media), είχαμε πληρώσει για να τρέξουν διαφημίσεις στο Facebook. Αντίστοιχα, άλλες εταιρείες με τις οποίες έχει συνεργαστεί το TEDxAthens, έχουν πληρωθεί για υπηρεσίες τους.
Χωρίς να γνωρίζω ποιες εταιρείες έχουν όντως πληρωθεί και ποιες όχι, εικάζω ότι η «παραγωγή έντυπου υλικού» δεν αναφέρεται στην δημιουργική δουλειά (αυτή δηλαδή του designer που αναζητεί η ομάδα) αλλά στο κόστος του τυπογραφείου, της βιβλιοδεσίας και της εκτύπωσης.
Πηγαίνοντας τώρα στο κομμάτι που, κατά τη γνώμη μου, έχει περισσότερη ουσία, θα απαντήσω στην ερώτηση «γιατί δουλεύεις τσάμπα για το TEDxAthens;».
Ξεκίνησα το 2010 να δουλεύω για το TEDxAthens. Τότε, μόλις είχα γυρίσει στην Αθήνα από την πόλη που σπούδαζα, ήμουν σε φάση αναζήτησης στο εργασιακό κομμάτι και έβγαζα κάποια χρήματα δουλεύοντας part time. Μου έγινε η πρόταση, μου άρεσε το concept και είπα «γιατί όχι;».
Σε αυτά τα 4 γεμάτα χρόνια, κέρδισα πάρα πολλά πράγματα και θα αναφέρω κάποια από αυτά παρακάτω:
Ποτέ, κανένας στο TEDxAthens δεν μου είπε «μην κάνεις αυτό που σκέφτεσαι». Πάντα, υπήρχε υποστήριξη από όλη την ομάδα και ένα κλίμα «πάμε να το κάνουμε όλοι μαζί». Η εργασιακή μου εμπειρία σε διάφορα περιβάλλοντα έχει δείξει ότι αυτό σπάνια συμβαίνει στον «πραγματικό» κόσμο & την αγορά εργασίας.
Απέκτησα πραγματική εργασιακή εμπειρία στο κομμάτι που με ενδιέφερε και μπόρεσα να εξελιχθώ γρηγορότερα απ’ ότι αν δούλευα μόνο επί πληρωμή. Σε όποιο εργασιακό interview έχω πάει, με έχουν ρωτήσει για το TEDxAthens και την εμπειρία μου από εκεί. Χωρίς να είμαι στο μυαλό αυτών που μου έκαναν τις εκάστοτε συνεντεύξεις, πιστεύω ότι βοήθησε, έστω και λίγο, να αποκτήσω ένα πλεονέκτημα σε σχέση με τους υπόλοιπους υποψήφιους.
Γνώρισα ανθρώπους που, υπό άλλες συνθήκες, δεν θα είχα την ευκαιρία να τους γνωρίσω. Και όταν λέω «γνώρισα», εννοώ από κοντά. Είτε επειδή πήγα στο αεροδρόμιο και τους πήρα, είτε επειδή κάθισα δίπλα τους στις πρόβες και πιάσαμε την κουβέντα. Μερικά παραδείγματα:
Τον Hasan Elahi που τον παρακολουθούσε το FBI και αποφάσισε να δημοσιοποιεί το πού βρίσκεται κάθε στιγμή.
Τον Steve Vranakis που είναι Creative Director στη Google και είχε να μου πει τόσα πολλά για την τεχνολογία.
Τον Juliano Tubino που τότε ήταν υπεύθυνος για την καινοτομία στην Microsoft παγκοσμίως.
Μέσα στο TEDxAthens γνώρισα ανθρώπους που έγιναν φίλοι μου και σήμερα, που δεν είμαι μέλος αυτής της ομάδας, συνεχίζω να βγαίνω, να επικοινωνώ μαζί τους και να συνεργάζομαι σε επαγγελματικό επίπεδο. Ταυτόχρονα, γνώρισα και ανθρώπους που δεν συμπάθησα και δεν ταίριαξα αλλά παράλληλα έπρεπε να συνεργαστώ μαζί τους για έναν μεγαλύτερο σκοπό από τις προσωπικές συμπάθειες & αντιπάθειες.
Κλείνοντας, θέλω να αναφερθώ στην ταμπακιέρα που λέγεται «λεφτά». Όπως είπα και στην αρχή, από το TEDxAthens δεν πήρα ποτέ λεφτά και, αν κάποιος από την ομάδα έβαλε λεφτά στην τσέπη του, τότε αισθάνομαι «μαλάκας ολικής». Έβγαλα λεφτά όμως από δουλειές που προέκυψαν από γνωριμίες που έγιναν στο TEDxAthens και αντίστοιχα έδωσα δουλειές σε ανθρώπους που γνώρισα στο TEDxAthens.
Όχι, δεν μου άλλαξε ολοκληρωτικά την ζωή, ούτε νομίζω ότι περιμένει κανείς κάτι τέτοιο από ένα event με 10-20-30 ομιλίες. Μου άνοιξε όμως το μυαλό και είδα 2 πράγματα παραπάνω. Αν ήμουν 40 χρονών, με 2 παιδιά, 1 γυναίκα, 1 δάνειο να τρέχει και άνεργος, δεν θα πήγαινα να δουλέψω στο TEDxAthens. Όχι γιατί είναι κακό το TEDxAthens (ή οποιοδήποτε τέτοιο event), αλλά γιατί οι προτεραιότητες μου θα ήταν τελείως διαφορετικές και θα έψαχνα κάτι που θα μου αποφέρει άμεσα κάποια χρήματα.
Κάνοντας τον δικό μου απολογισμό, βλέπω ένα τεράστιο + δίπλα στο TEDxAthens. Αν θα ήθελα να πληρώνομαι; Ναι, φυσικά. Όποιος πει «θέλω να δουλεύω τσάμπα», πιστεύω ότι λέει ψέματα. Όμως, αυτό δεν σημαίνει ότι κάποιος με εκμεταλλεύτηκε στο TEDxAthens. Αν κάποιος εκμεταλλεύτηκε, τότε αυτός ήμουν εγώ.
Με σχεδόν μηδενική εμπειρία, βρέθηκε κάποιος να μου πει «κάνε ό,τι θες, σε εμπιστευόμαστε και εμείς είμαστε μαζί σου». Ποιος άλλος εργοδότης θα το έκανε αυτό;
Αν γυρνούσα το χρόνο πίσω, θα το έκανα ξανά. Δεν το έχω μετανιώσει ούτε στιγμή.
Υ.Γ. Για καμία εταιρεία, όσο μεγάλη κι αν είναι, δεν θα δούλευα εθελοντικά. Πιστεύω ότι όταν κάποιος βγάζει λεφτά, οφείλει να πληρώνει τους συνεργάτες του όπως έχουν συμφωνήσει και οι 2 από την αρχή. Έτσι κάνω με όλους μου τους συνεργάτες και αυτό περιμένω και από όλους μου τους συνεργάτες. Θεωρώ τρομερά άτοπο να συγκρίνουμε το TEDxAthens με μία οποιαδήποτε εταιρεία που σου λέει «έλα να δουλέψεις τσάμπα για να μάθεις».
Υ.Γ.2 Όλα τα παραπάνω αποτελούν κάποιες προσωπικές & άναρχες σκέψεις μου. Τις έγραψα για να δείξω πώς είναι να είσαι μέλος αυτής της ομάδας, γιατί αποφάσισα να δουλέψω για το TEDxAthens και για να μιλήσω για τα πλεονεκτήματα του να είσαι μέλος αυτής της ομάδας. Ευχαρίστως να πιούμε έναν καφέ από κοντά για να κάνουμε μία πιο ανθρώπινη συζήτηση και για το TEDx, για τον εθελοντισμό και για την κατάσταση της αγοράς.
Υ.Γ.3 Το TEDxAthens (όπως τα πάντα σε αυτή τη ζωή) είναι μία επιλογή. Αν θέλει κάποιος, την κάνει. Αν δεν θέλει, την προσπερνάει. Όλα καλά & πάλι φίλοι είμαστε. 🙂
6 Ιουνίου, 2015 στο 11:10 πμ |
Έλα να δουλέψεις τσάμπα και για μένα, και σου υπόσχομαι ότι και εγω θα σε υποστηρίζω σε ότι βλακεία κάνεις. Αρκεί να μου φιλάς τα παπούτσια κάθε βράδυ (δεν σχολάμε ποτέ νωρίς στην χώρα της χαράς).
4 Ιουνίου, 2015 στο 10:46 μμ |
Άν κατάλαβα καλά από το δεύτερο σχόλιο-μακαρόνι, αν πληρωνόντουσαν οι εθελοντές του TEDx δεν θα μπορούσαν να επωφελούνται ταυτόχρονα με «γνωριμίες» και πολύτιμα όμορφα πράγματα που χτίζουν καριέρα και χαρακτήρα. Ο εθελοντισμός ως υπέρτατη ΑΞΙα.
4 Ιουνίου, 2015 στο 10:54 μμ |
Καλησπέρα Δημήτρη. Χαίρομαι που είχες μια τόσο θετική εμπειρία. Πολύ συνοπτικά, μερικά ηθικά ζητήματα της επιλογής σου που ενδεχομένως δεν σου πέρασαν καν απ’ το μυαλό:
Οι περισσότεροι καλλιτεχνικοί χώροι όπως ίσως έχεις αντιληφθεί, βασίζονται απο τη μάστιγα της κακοπληρωμένης εργασίας, γιατι ο πνευματικός μόχθος είναι δύσκολο να κοστολογηθεί «μηχανικά΄».
Σε αυτό το περιβάλλον ανθεί αυτό που συνοπτικά λέμε «ναι, αλλά θα φανεί τ’ ονομά σου», επιτήδειοι που απευθύνονται στην αγάπη σου για το αντικείμενο εργασίας σου (δεν θα πρεπε να είναι αυτονόητο αυτο;) για να αποφύγουν να σε πληρώσουν για αυτή (δεν θα πρεπε να είναι αυτονόητο ΚΑΙ αυτό;;)
Στην τελευταία σου πρόταση το χρωματίζεις αυτό με ειδυλιακά χρώματα, σαν επιλογή, ομως σου διαφεύγουν οι συνέπειές της; όταν σε εναν επαγγελματικό χώρο κάποιος, είτε από αφέλεια είτε από ανάγκη, ρίχνει τις τιμές προς τα κάτω,αυτό επηρεάζει όλο τον κλάδο, γιατί αύριο που θα πας να ζητήσεις μια εργασία επ αμοιμη΄που της πρέπει, θα σου κουνήσουν το φόβητρο «και γιατί να μην παρω τον άλλον που το κάνει φτηνότερα;» «και πόσο φτηνότερα απο το τσάμπα;
«Μα εγώ το κάνω καλύτερα, εχω και την εμπειρία απο το TEDx» . Αυτο΄αγαπητε΄γιατί σημαίνει αυτοδικαίως οτι δεν θα επρεπε να την πληρωθείς αυτή την εμπειρία; Κανονικά είναι μεσα στα καθηκοντα ενός εργοδότη να εκπαιδεύει το προσωπικό του και να επωμίζεται το κόστος, ως επένδυση. Εσύ το χαρίζεις αυτό κι είσαι και ευχαριστημένος
Η διοργάνωση απάντησε επίσημα ότι «έχει έξοδα». Αυτό που εσύ έφτιαξες με μεράκι, κάποιος πληρώθηκε για να το τυπώσει. Δε θα σου πω καν να ψάξεις σε ποιον ανήκει η εταιρεία που πήρε αυτή τη δουλειά, και αν τυχον ανήκει σε καποιον απ τους διοργανωτες, που διπλοπληρώνονται το κερδος: και τη δωρεαν εργασία σου, και την «χορηγία» που παει δια της πλαγίας πάλι σε δικές τους τσέπες. Αλλά ασ το αυτό, σαν «θεωρία συνωμοσίας» και πηγαινε στο ότι αυτός που θα τυπωσει το έντυπο, θα πληρωθεί γι αυτό. Αυτός νομίζεις δεν θα βαλει στο βιογραφικό του «πελάτης ΤΕDx»; Ναί οπως κι εσύ, μονο που θα εχει πληρωθεί για αυτό .Εσύ απ την πλευρά σου, εμπόδισες εναν συνάδελφό σου να βιοποριστεί, αμοιβόμενος για να καλύψει μια ανάγκη που η διοργάνωση σαφέστατα έχει, και να είσαι σίγουρος οτι αν δεν έβρισκε εσας, θα εκοβε τον κώλο της να την καλύψει.Βρίσκει (εσάς) και τα κάνει.. Όμως, «όποιος κατουράει τη θάλασσα, θα το βρεί στο αλάτι».
5 Ιουνίου, 2015 στο 12:48 πμ |
Εγώ θα προσπαθήσω να είμαι όσο πιο συγκεκριμένος και to the point γίνεται. Οποιαδήποτε δουλειά που έχει ένα συγκεκριμένο βαθμό δυσκολίας και απαιτητικότητας, όπως αυτή της γραφιστικής για το TEDx, θα πρέπει να ΑΜΕΙΒΕΤΑΙ και μάλιστα με αξιοπρέπεια, γιατί όλοι δουλεύουμε όχι μόνο επειδή μας αρέσει κάτι, αλλά επειδή θέλουμε να ζήσουμε αξιοπρεπώς.
Η παραπάνω αγγελία αποτελεί μικρογραφία της σήψης που αντιμετωπίζει η Ελληνική κοινωνία τον τελευταίο καιρό, καθώς επίσης και της δύναμης ορισμένων ματαιόδοξων ανθρώπων να εκμεταλλευτούν την ανάγκη κάποιου να δραστηριοποιηθεί, προσφέροντάς του υπηρεσίες σε «ψυχική ευχαρίστηση» (περνάμε καλά) χωρίς όμως να παίρνει ευρώ.
Είναι επίσης ΘΡΑΣΟΣ να αναφέρεται ότι γίνεται δουλειά σε νυχτερινές ώρες, με στέρηση ύπνου, ατελείωτη ταλαιπωρία και γενικότερα σταδιακή εξασθένηση της σωματικής και ψυχικής ακεραιότητας – και όλα αυτά για ένα πουκάμισο αδειανό, για μιαν Ελένη. Πρόκειται για μία κατάφωρη στέρηση βασικών ανθρώπινων δικαιωμάτων, συνοδευόμενη από μία παροιμιώδη αλαζονεία που παραπέμπει σε εργασιακό Μεσαίωνα, σε καταστάσεις zero-hour contracts όπως αυτές στο Ηνωμένο Βασίλειο, σε τριτοκοσμικά καθεστώτα.
Η καλύτερη απάντηση που έχει κάποιος να δώσει σε μία τέτοια αγγελία είναι η αδιαφορία. Εκτός και αν θέλει τόσο πολύ να στηρίξει το TEDx και δέχεται να πράξει το ο,τιδήποτε ανεξάρτητα από αν αυτό θα του στοιχίσει στα μετέπειτα όνειρά του. Ακόμα καλύτερη απάντηση, για οριστική απεμπλοκή από καταστάσεις εύρεσης εργασίας με πληρωμή σε είδος ή πενιχρή αμοιβή, είναι η μετανάστευση. Γιατί άραγε εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες, που αισθάνονται πιο ωραία και οικεία στην Ελλάδα και δεν ενθαρρύνονται σε μεγάλο βαθμό να ζήσουν σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες ή στις ΗΠΑ, επιλέγουν χωρίς δισταγμό να εγκαταλείψουν την Ελλάδα; Το ερώτημα είναι ρητορικό, και το περιεχόμενο της αγγελίας μία χαρακτηριστική ένδειξη του παραπάνω λόγου.
5 Ιουνίου, 2015 στο 6:45 πμ |
Καλημέρα!
1)
«αν πείς στο μάστορα στο εκτυπωτηριο «θα πληρωθείς με instagram selfies και swag points» θα σου βάλει «χίλια δυό όμορφα πράγματα» εκεί που δε λάμπει ο ήλιος»
Το χαρτί και το μελάνι κοστίζουν για να τα αγοράσεις. Ο εθελοντισμός αφορά δωρεά χρόνου. Αλλιώς μιλάμε για χορηγία – που και από αυτές φυσικά δέχεται το tedx (σε χρήμα κυρίως).
Αν πχ η Κοσμοτέ δωρίσει χαρτιά, μελάνια και μηχανήματα και ζητήσεις από τον μάστορα να έρθει μόνο να τα χειριστεί (και να πληρωθεί με σέλφις), πιθανότατα θα βρεθεί κάποιος να δεχτεί.
2)
«υπάρχουν αρκετές ψωνάρες πρόθυμες να χαλάσουν την ίδια τους την πιάτσα» / «μάστιγα της κακοπληρωμένης εργασίας»
Θα συμφωνούσα αν δεν ίσχυε το ίδιο ακριβώς σε όλα τα tedx. Πως εξηγείς ότι ακόμα και σε χώρες 110% καπιταλιστικές (όπως αμέρικα) δουλεύουν με αυτό το μοντέλο; Τα παιδιά στις ΗΠΑ ακούν από την κούνια ότι «ο χρόνος είναι χρήμα» αλλά παρόλα αυτά τον δωρίζουν στο tedx στα 20 τους. Ditto και σε δεκάδες άλλες χώρες με ανεπτυγμένο work ethics, με «καλές πιάτσες». Και δεν πέσανε οι τιμές της πιάτσας τους λόγω των tedx.
3)
Νομίζω ο Δημήτρης πριν έθεσε σωστά κάτι: σε μια εταιρία (σχεδόν) ποτέ δε δωρίζεις χρόνο, σε ένα non profit ναι. Το ότι κάτι είναι non profit δε σημαίνει ότι δε διαχειρίζεται λεφτά. Ούτε ότι αποκλείεται κάποιοι εκεί να «τρώνε».
Νομίζω ότι όλα τα εθελοντικά project είναι και λίγο προσωπικά. Αν ένας γιατρός αισθάνεται ότι πρέπει να πάει με τους ΓιατρούςΧωρίςΣύνορα στη Συρία, δε θα εξετάσει τα οικονομικά της οργάνωσης και αν ο ceo τα τρώει κλπ. Κάπου το κάνεις για τον εαυτό σου. Μπορεί από γνήσια καλοσύνη, μπορεί για να «συγχωρεθείς» για κάτι κακό που έκανες, μπορεί για το CV σου, μπορεί για τα γκομενάκια.
Εν τέλη νομίζω ότι απλά πολλοί δε χωνεύουν τα tedx και γι αυτό όλη η φασαρία. Αν οργανώσει κάποιος ταξίδι με φάρμακα για τα παιδάκια στη Συρία και ζητήσει δωρεάν σχεδιασμό αφίσας κανείς δε θα πει «κόψτε από το budget των φαρμάκων για να πληρώσετε γραφίστα».
Ευχαριστώ για τη φιλοξενία.
5 Ιουνίου, 2015 στο 2:22 μμ |
Δηλαδή αν πούνε ότι ψάχνει το tedx τυπογραφείο που να αναλάβει όλο το έντυπο υλικό και να πληρωθεί μόνο τα κόστη θα κάνουν ουρά οι τυπογραφοι λες ?
Γιατί σε πάω κι ένα στοίχημα φίλε μου ότι δεν είναι έτσι. Απλά την καλλιτεχνική δουλειά δεν την υπολογίζουν οι κύριοι.
5 Ιουνίου, 2015 στο 7:38 πμ |
Ναι δε χωνευω τα ted το παραδεχομαι. Having said that, ειναι λιγο προκληση η συγκριση αναμεσα σε μια ψωνιστικη ελιτιστικη και αστικου passe-temps διοργανωση [που γινεται σε αισθητικα αρτια venues], με το να πηγαινεις να παιξεις τη ζωη σου κορωνα γραμματα στη Συρια για να σωσεις θυματα πολεμου.
Μηπως καπου το΄χουμε χασει λιγο;
5 Ιουνίου, 2015 στο 10:06 πμ |
Αν οργανώσει κάποιος ταξίδι με φάρμακα για τα παιδάκια στη Συρία και ζητήσει δωρεάν σχεδιασμό αφίσας, αυτός που θα προσφερθεί θα γνωρίζει ότι ο μόνος που θα κερδίσει κάτι από αυτό θα είναι τα παιδάκια στη Συρία. Το βασικότερο πρόβλημα με τους ηλίθιους που στη φάση τους και στη χάση τους προσφέρουν χρόνο και εργασία είναι ότι δεν γνωρίζουν καν πότε υπάρχει κέρδος και τι θα πει αληθινό non profit. Όπως και τι θα πει παραγόμενη υπεραξία. Ένα άλλο στοιχείο που συνηγορεί σε αυτό είναι ότι ποτέ δεν έχουν προσφέρει το χρόνο τους και την εργασία τους σε κάτι που δεν πληροί τα αισθητικά τους κριτήρια και ταυτόχρονα βροντοφωνάζει μέσω του σκοπού -και όχι της πλατφόρμας ή εκ της διαχείρισης ότι δεν υπάρχει κανένα απολύτως κέρδος, παρά μόνο κοινωνικό ώφελος. Με άλλα λόγια, ακόμα και στην καλύτερη περίπτωση, στο τέντεξ προσφέρει κάποιος που ενδιαφέρεται να κάνει λίγο πιο ωραίο το ίδιο το τέντεξ. Και όχι αναγκαστικά πιο χρήσιμο, ούτε πιο συμμετοχικό, ούτε προσβάσιμο στην κοινωνία. Ας μη μιλάμε για κέρδος καλύτερα, όταν τα επιχειρήματα είναι αγκαλίτσες και φιλάκια -χώρια το χυδαίο «πλουτίζω το βιογραφικό μου».
5 Ιουνίου, 2015 στο 10:20 πμ |
Δηλώνω υπεύθυνα και εν πλήρει συνειδήσει, πως αν διάβαζα αγγελία των «γιατρών του Κόσμου» όπου θα έλεγε «περνάμε τέλεια, μεταξύ άλλων», «πέφτει πολύ γέλιο, στο ενδιάμεσο» ή «join us to entertainment», θα ήξερα με απόλυτη βεβαιότητα πως πρόκειται για λαμόγια. Τόσο απλά!!
5 Ιουνίου, 2015 στο 10:36 πμ |
Δημήτρης2 Says: «Πως εξηγείς ότι ακόμα και σε χώρες 110% καπιταλιστικές (όπως αμέρικα) δουλεύουν με αυτό το μοντέλο; Τα παιδιά στις ΗΠΑ ακούν από την κούνια ότι «ο χρόνος είναι χρήμα» αλλά παρόλα αυτά τον δωρίζουν στο tedx στα 20 τους. Ditto και σε δεκάδες άλλες χώρες με ανεπτυγμένο work ethics, με «καλές πιάτσες». Και δεν πέσανε οι τιμές της πιάτσας τους λόγω των tedx.»
Στις καπιταλιστικές χώρες πριν κάποιες δεκαετίες η εισαγωγή και ανέλιξη στην εργασία ήταν δεδομένη (όπως και ένα κάποιο κοινωνικό κράτος). Αυτό το σύστημα έχει ανατραπεί. Το νέο «μοντέλο» παγιδεύει τον εργαζόμενο κάθε ηλικίας (πόσο μάλλον νεαρής, χωρίς προϋπηρεσία) σε ένα φαύλο κύκλο εθελοντισμού-ίντερνσιπ-παρτ-ταιμ εργασίας. Αυτό το ανίερο τρίπτυχο δημιουργεί ένα σύστημα συγκοινωνούντων δοχείων εκμετάλευσης απ`το οποίο εκατομμύρια άνθρωποι αδυνατούν να απεγκλωβιστούν. Ειδικά για τον εθελοντισμό και το ίντερνσιπ δεν έχεις παρά να να ψάξεις τα δεδομένα: απάνθρωπα ωράρια που έχουν οδηγήσει ακόμα και σε θανάτους, παραβιάσεις νομικών προϋποθέσεων των ιντερνσιπ που έχουν οδηγήσει σε διώξεις κατά μεγαλοεταιριών στo αμέρικα, για να μη μιλήσουμε για την προφανή διαιώνιση της κοινωνικής ανισότητας, μιας και αλήθεια, ποιός μπορεί να κάνει τον εθελοντή και τον ίντερν σε μια καπιταλιστική μεγαλούπολη χωρίς να πληρώνει το ενοίκιο ο μπαμπάς και η μαμά; Γι`αυτό λοιπόν οι νέοι προσφέρουν τους εαυτούς τους σε αυτό το μοντέλο που καθαγιάζεις με την αγαπημένη λέξη όσων συμμερίζονται τις απόψεις σου – το «work ethic». Γιατί δεν έχουν άλλη επιλογή παρά να παραδοθούν στην ανηθικότητα των όρων του νεοφιλελεύθερου μοντέλου. Η εκμάθηση, η εμπειρία και η σταδιακή ανέλιξη είναι κομμάτι των εργασιακών δικαιωμάτων και όχι αρένα για τον πιο δυνατό (ή όποιον έχει τη μαμά και το μπαμπά να πληρώνει το ενοίκιο). Άν σου αρέσει προσωπικά να βγαίνεις και να κονταροχτυπιέσαι σε αυτήν την αρένα μεγειά σου και χαρά σου, αλλά ας αφήσουμε τους απολιτίκ ευφημισμούς και μάλιστα για ένα προϊόν όπως το TEDx που έχει δείξει τις πολιτικές του προκαταλήψεις πολλάκις (όπως είναι γνωστό τοις πάσι).
5 Ιουνίου, 2015 στο 11:38 πμ |
@dkalo «Ποτέ, κανένας στο TEDxAthens δεν μου είπε «μην κάνεις αυτό που σκέφτεσαι». »
Μην στην χαλάσω κι όλας αλλά δεν στο είπαν γιατί δεν χρειάστηκε, που κατ’ επεκταση σημαίνει πως είτε δεν σκέφτεσαι είτε ξέρουν πως σκέφτεσαι με τον τρόπο που θέλουν. Η ελευθερία που απήλαυσες λοιπόν δεν είναι άλλο παρά η απόδειξη της απόλυτης παράδοσής σου στους κανόνες τους.
Στο επόμενο TEDx προσπάθησε να φτιάξεις μια αφίσα με κάνα σφυροδρέπανο, έτσι για να δούμε αν θα σου το επιτρεψουν και πόσο cool θα είναι.
5 Ιουνίου, 2015 στο 11:58 πμ |
«Στο επόμενο TEDx προσπάθησε να φτιάξεις μια αφίσα με κάνα σφυροδρέπανο, έτσι για να δούμε αν θα σου το επιτρεψουν και πόσο cool θα είναι.» έτσι
5 Ιουνίου, 2015 στο 12:16 μμ |
Πήγα στο πρώτο TedX πληρώνοντας το εισιτήριο. Δεν είχα αντιληφθεί τη σοβαρότητα του κοσκινίσματος της επιλογής. Όταν ξεκίνησε, ο άνθρωπος που έβγαλε τον εναρκτήριο λόγο μας είπε με εγκαρδιότητα και καμάρι «Πρέπει να έχετε πολύ καλό βιογραφικό ή γνωριμίες όσοι είστε εδώ».
Προσωπικά το βρήκα χυδαίο αυτό το σχόλιο και με έπεισε για τον ελιτίστικο χαρακτήρα της διοργάνωσης την οποία αφελέστατα είχα αντιληφθεί αρχικά ως γιορτή γνώσης.
Κατά τα άλλα, ο εθελοντής που δωρίζει το χρόνο του οφείλει να έχει χρονοδιάγραμμα, το χρόνο μας όλοι τον διαθέτουμε, δεν τον χαρίζουμε εις βάρος της υπόλοιπης ζωής μας, ακόμα και όταν είμαστε 25, χωρίς παιδιά και δάνεια. Είναι από μόνο του ελιτίστικο, λες και δεν υπάρχουν 25χρονοι με υποχρεώσεις, λες και όλων οι γονείς είναι εκεί να τους πληρώσουν την κάβλα του networking, μια μαλακία και μισή που νομίζουν ότι θα τους δώσει το head start ενός απόφοιτου Κολλεγίου Αθηνών ή μιας σχολής Μωραΐτη.
Υποθέτω ότι αρκετοί θεωρούν πως λειτουργεί σα μασονική σφραγίδα σε βιογραφικό, κοίτα τον, έχει δουλέψει δωρεάν σε TedX, άρα είναι ικανός να δουλέψει τσάμπα με υποθετικά μελλοντικά οφέλη. Φαντάζομαι ότι κι εγώ πλέον μπορώ να το βάλω στο cv μου: Βιογραφικό ικανό να μπει σε TedX. Συνεπώς είμαι πιο γαμάτη από αυτόν που δούλεψε τσάμπα για αυτό.
Και μόνο που τα γράφω, γελάω.
Τα περί προσφοράς για πολλές ώρες σε ένα κλειστό event (μικρός αριθμός εισιτηρίων, υψηλό χρηματικό κόστος, χορηγίες, casting για τους θεατές) δεν καλύπτουν κανένα κενό σαμαρειτικών ιδεοληψιών ή αγνής διάθεσής προσφοράς όπως πχ ενός γιατρού που εμβολιάζει παιδιά στη Σομαλία.
5 Ιουνίου, 2015 στο 12:32 μμ |
Να υποθέσω ότι οι γραφίστες του ΤΕDx, δεν τρώνε, δεν πίνουν, δεν έχουν ανάγκη για ασφάλιση, δουλεύουν με ραπιδογράφους και παραλληλογράφο κι όχι με υπολογιστή και δεν έχουν σπουδάσει τίποτα… Αλλιώς, όπως και να το κάνεις υπάρχει ένα γαμημένο κόστος που πρέπει να αποπληρωθεί ή να αποσβεστεί. Ένα photoshop κι ένα illustrator μόνο να έχεις στον υπολογιστή σου έχεις δώσει κάποια πολλά χιλιάρικα… Και οκ, αν είσαι πιτσιρικάς και κάνεις μενού για σουβλατζίδικα για να βγάλεις ένα χαρτζιλίκι καταλαβαίνω να δουλεύεις σπασμένα software, όταν είσαι TEDx και θες να το παίζεις μούρη και καινοτομία είναι ανελέητη αρχιδιά να δουλεύεις με παιδάκια που έχουν σπασμένο Illustrator στο laptop που τους πήρε ο μπαμπάς τους.
5 Ιουνίου, 2015 στο 12:40 μμ |
Με βάση τη μαρτυρία που διαβάζω στο δεύτερο σχόλιο και δεχόμενοι ότι είναι όλα έτσι ρόδινα και ειδυλλιακά, συμπεραίνω ότι τα TEDx γίνονται για να φτιάχνονται οι εθελοντές επαγγελματικά στην πορεία, και να αγγίζουμε «σπουδαίους ανθρώπους» από κοντά προκειμένου να βρέχεται το βρακάκι μας.
Φυσικά, δε μας πειράζει που η «εθελοντική» μας προσφορά βοηθάει την καταστροφή κάθε έννοιας αξιοπρέπειας στην αγορά εργασίας, αφενός προσδίδοντας πλεονεκτήματα έναντι άλλων υποψηφίων, αφετέρου ρίχνοντας τους μισθούς ή το γενικότερο επίπεδο των πακέτων αποδοχών (απλήρωτες υπερωρίες, κακό περιβάλλον, εργασία από το σπίτι, «και μη σκας, μπορώ να βρω άλλους που τα κάνουν τζάμπα, για την εμπειρία») στον απόπατο της «ανταγωνιστικότητας» και της «καινοτομίας».
Σύμφωνα, δε, με άλλο σχόλιο, τι εθελοντισμός στην Συρία ή ΓχΣ στην Αφρική, τι TEDx. Παιδιά, υπάρχουν και «εθελοντικοί» στρατοί αν η φάση είναι να νιώσετε ευχάριστα κάνοντας κάτι για τον εαυτό σας.
5 Ιουνίου, 2015 στο 12:42 μμ |
Θέλω να πάμε το παράδειγμα του @dkalo ένα βήμα πιο πέρα.
Σε ένα τελείως υποθετικό σενάριο, ένας πιτσιρικάς και άβγαλτος designer αποφασίζει πως δε γαμιέται αφού κάθομαι θα πάω (δεν το πάω καν στο τι κακό κάνει στον κλάδο και κατ’επέκταση σε κάθε έναν εργαζόμενο εκεί έξω , με κάλυψε ο @spi_der). Πες είναι μικρός δε νιώθει. Και πάει και δουλεύει μέχρι αργά και κάτω από πίεση και κάποια στιγμή σπάει, δεν μπορεί άλλο λέει να πάνε να γαμηθούν δεν θα γίνω σκλάβος κλπ κλπ και φεύγει.
Τώρα θέλω να μου πεις πως θα λειτουργήσει αυτό το φανταστικό δίκτυο γνωριμιών στην περίπτωση του αδαή φίλου μας.
Γιατί μπορεί αν πας με τα νερά τους και γουστάρεις να παίζεις το συγκεκριμένο παιχνίδι να είναι σούπερ η φάση και να σου δώσει άπειρες ευκαιρίες για εξέλιξη, αλλά φαντάζομαι ότι μπορεί να λειτουργήσει και ανάποδα αυτό και αν κάνεις μαλακία καταστράφηκες. Γιατί μην κοροϊδευόμαστε, ο «χώρος» δεν είναι τόσο μεγάλος, και η ζωή κάποιων επαγγελματιών είτε θέλουν είτε όχι κρέμεται από αυτόν.
Και ρωτάω, πας, μπορείς να φύγεις όποτε γουστάρεις;
5 Ιουνίου, 2015 στο 1:47 μμ |
Δε σπας τόσο εύκολα μέσα σε αυτο το συστηματάκι. Είναι οργανωμένο. Θέλει μανατζμεντ το να βάζεις τον κόσμο να δουλεύει τζάμπα. Μόλις σε δουν οτι πας να δυσανασχετήσεις τσουπ σκανε οι μπύρες και το πάρτυ έκπληξη για τα γενέθλια της γάτας σου. Βγαίνουνε οι σέλφις, τα περνάμε τέλεια και τα τετοια. Εδώ λέει ο dkalo ´ αυτό δεν σημαίνει ότι κάποιος με εκμεταλλεύτηκε στο TEDxAthens. Αν κάποιος εκμεταλλεύτηκε, τότε αυτός ήμουν εγώ.’
5 Ιουνίου, 2015 στο 6:18 μμ |
ΗΜΟΥΝ ΦΩΤΟΓΡΑΦΟΣ ΚΑΙ ΣΤΟ TEDX ΚΑΙ ΣΤΟ TEDMED…ΟΥΤΕ CREDITS ΔΕΝ ΕΔΩΣΑΝ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΣΕ ΕΜΕΝΑ ΑΛΛΑ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ ΕΘΕΛΟΝΤΗ.. ΑΡΑ ΤΑ ΚΟΝΕ ΤΑ ΞΕΧΝΑΜΕ ΜΑΓΚΕΣ!
5 Ιουνίου, 2015 στο 11:26 μμ |
Νομίζω πως οι νεολαίοι σήμερα έχουν μπλέξει λίγο τις έννοιες… Αυτό που ζητά το TEDx ή άλλες εταιριούλες δεν είναι εθελοντισμός αλλά αμισθή εργασία…
Ο εθελοντισμός έχει να κάνει καθαρά με προσφορά στο κοινωνικό σύνολο και όχι με μείωση του κόστους των event, συναυλιών, συνεδρίων κοκ.
Όταν πας και εργάζεσαι δίχως να πληρώνεσαι δεν είσαι εθελοντής είσαι απλά απλήρωτος!
6 Ιουνίου, 2015 στο 9:33 πμ |
Τεντέξ και μαλακιες. Ρατσισμός με σοφιστικέ επικάλυψη. Σταματήστε να το προωθείται και να το αναφέρετε.
6 Ιουνίου, 2015 στο 11:13 πμ |
Βλέπω κάποιες απαντήσεις και σκέφτομαι με πόσους διαφορετικούς ( και πιθανά συνδυαστικούς) τρόπους θα δοκίμαζε να αυτοκτονήσει ο Μαρξ αν ζούσε…
13 Αυγούστου, 2015 στο 8:31 πμ |
Διάβασα τα σχόλια και αναρωτιέμαι:
Η διαφωνία έγκειται στο αν πρέπει να εργάζεται κανείς εθελοντικά γενικά, διότι μειώνει το κασέ με λίγα λόγια (και το tedx είναι απλώς η αφορμή για τη διαφωνία αυτή), ή για το αν ο εθελοντισμός το tedx δεν συνιστά εθελοντισμό αλλά κοροϊδία;
**Μπήκε σαφώς το παραθυράκι ασφαλείας: Εθελοντισμός είναι μόνο αν επωφελείται το κοινό. Και ξάφνου γίναμε όλοι ειδικοί για το τι επωφελεί το κοινό. Πρέπει αναγκαστικά να μειώνει τη φτώχεια, το ρατσισμό ή να ωφελεί το περιβάλλον. Λες και γράφουμε έκθεση στις Πανελλήνιες.**
Αν είναι το πρώτο, τότε κρίνεται ο κόσμος επειδή θέλει να διαθέσει το χρόνο του και τις γνώσεις του σε ένα σκοπό που για τον ίδιο το αξίζει. Κάτι για το οποίο έχετε να προβάλλετε σθεναρά επιχειρήματα ότι, με λίγα λόγια, «είσαι χαζός που νομίζεις ότι ο σκοπός που επέλεξες αξίζει το χρόνο και τη δωρεάν εργασία σου. Τίποτα δεν αξίζει τη δωρεάν εργασία σου. Ορκιζόμαστε στην αξιοπρεπή εργασία». Λες και η εθελοντική συμμετοχή οπουδήποτε είναι που προκάλεσε ή διαιωνίζει την κατρακύλα των εργασιακών συνθηκών.
Αν το πρόβλημα είναι το tedx… Νομίζω ότι αυτός που εργάζεται εθελοντικά εκεί, δηλαδή διαθέτει χρόνο, ενέργεια και τεχνογνωσία δωρεάν, το κάνει εν γνώσει του, και δεδομένου ότι το αποτέλεσμα θα έχει αποδέκτη το ευρύ κοινό (είτε με πληρωμή, είτε όχι, αφού έχει πρόσβαση στις ομιλίες στο youtube) δεν βρίσκω το λόγο που θα έπρεπε να είναι κορόιδο κι όχι εθελοντής. Μπορεί να είναι και τα δύο, το θέμα είναι ότι ο ίδιος αντιλαμβάνεται μόνο το 2ο.
Σε κάθε περίπτωση, δεν πιστεύω ότι το TedX συνεισφέρει στην ξεφτίλα των εργασιακών συνθηκών. Τα ισοπεδώνουμε όλα όταν εξισώνουμε αυτό με τον 300άρι μισθό που δεν ανταποκρίνεται ούτε στις σπουδές, ούτε στα ωράρια, ούτε στην ηθική ικανοποίηση.
8 Οκτωβρίου, 2015 στο 3:06 μμ |
Τελικά οι αριστεροί, όσο πιο ακραίοι είναι, τόσο πιο ανταγωνιστικοί γίνονται όταν πρόκειται για εργασία και αμοιβή, γιατί βεβαίως, δεν είμαστε κορόιδα. Εκτός αν προσφέρεται στο κόμμα, οπότε μπορούμε να είμαστε κορόιδα για να κάνουν κάποιοι πολιτική καριέρα και να προωθούμε άλλη μια «ιδεολογία» ελέγχου των μαζών, που είναι εκ διαμέτρου αντίθετη με όσα κάνουμε στην πράξη όταν το αγγούρι μπει (πραγματικά, όχι ντεμέκ) στον κώλο.
Κύριοι, ο καθένας προσφέρει εργασία για όποιο λόγο γουστάρει. Για να κάνει τον κόσμο καλύτερο, για να κάνει το σπίτι του μεγαλύτερο, για να γίνει γνωστός, για να πάρει μπράβο, για να δημιουργήσει, για να βγάλει γκόμενα, για να γνωρίσει περισσότερους ή διαφορετικούς ανθρώπους ή απλά επειδή θέλει να γεμίσει το χρόνο του. Αν αυτό που κάνει είναι νόμιμο και δεν βλάπτει τον άλλο (ευθέως, το έμμεσα είναι καθαρά θέμα ερμηνείας), τότε δικαιωμά του να δέχεται να το κάνει, με αμοιβή ή χωρίς.
Επίσης, εθελοντής γίνεται για όποιο λόγο γουστάρει. Τι θα πει «κάνω τον κόσμο καλύτερο» ή «βοηθάω το κοινωνικό σύνολο»; Όταν μοιράζεις φυλλάδια «αφύπνισης» προσφέρεις στο σύνολο, ενώ όταν βοηθάς να διαδοθούν ιδέες που θεωρείς αξιόλογες μέσα από τη σκηνή ενός TEDx, δεν προσφέρεις; Κοντόφθαλμες θεωρήσεις, οριοθετημένες από ιδεολογικές παρωπίδες.
Λοιπόν, τα TEDx είναι εθελοντικές διοργανώσεις, ανεξάρτητες μεταξύ τους. Η καθεμιά διοργανώνεται από διαφορετική ομάδα, οπότε το να μιλάμε συνολικά για κίνητρα και πρακτικές είναι τουλάχιστον ηλίθιο, καλό ωστόσο για να μας διαβάζουν οι ομοϊδεάτες μας και να μας λένε μπράβο πόσο γαμάτα και έξω από τα δόντια τα έγραψες. Οι διοργανώσει αυτές δεν έχουν να κάνουν μόνο με επιχειρηματικότητα ή οικονομία, όπως διάφοροι πανάσχετοι (και οκνοί, γιατί μια απλή αναζήτηση καταρρίπτει τον ισχυρισμό) θεωρούν. Απλά περιλάμβάνουν ΚΑΙ αυτά τα θέματα, πάμπολλες φορές ως μικρό μέρος του «προγράμματος», μαζί με λογοτέχνες, καλλιτέχνες, επιστήμονες, εκπαιδευτικούς κτλ. Σε όλους αυτούς δίνει ένα βήμα λόγου, ένα (ακόμα) μέσο για να κάνουν το έργο τους γνωστό στις τοπικές κοινωνίες. Σκοπός είναι να προβληματίσουν και ίσως, να εμπνεύσουν. Αυτό όμως όοοοοχι, δεν είναι προσφορά. Καλύτερα να μιλάμε όοοοοολη την ώρα για την «ταξική πάλη», πριν παραγγείλουμε το ποτό που παράγει πολυεθνική πληρώνοντας ψίχουλα (αλλά όχι εθελοντικά, ευτυχώς).
Όταν λέμε «εθελοντικές διοργανώσεις» εννοούμε ότι όσα το δυνατόν περισσότερα από απαιτούνται για να γίνουν, γίνονται με εθελοντική εργασία ή μέσω χορηγιών. Τα υπόλοιπα αγοράζονται. Έφόσον η εγκαθίδρυση της μαρξιστικής κοινωνίας δεν έχει ακόμα επιτευχθεί, έτσι δουλεύει ο κόσμος. Ένα TEDx έχει πολλές απαιτήσεις. Από τη μετακίνηση και φιλοξενία των ομιλητών, τις κατασκευές, μέχρι τις εκτυπώσεις και τη σίτιση των θεατών. Δεν πιστεύω κάνεις από εδώ να θεωρεί υποχρέωση των εθελοντών να βάζουν από την τσέπη τους. Εκεί λοιπόν έρχεται το εισιτήριο, το οποίο καλύπτει ΜΕΡΟΣ των εξόδων. Βεβαίως, μετά τις χορηγίες, ίσως να υπάρξει ένα μικρό πλεόνασμα. Αυτό μπαίνει σε ταμείο και χρησιμοποιείται για την επόμενη διοργάνωση. Αν κάποιοι βάζουν στην τσέπη τους (κάτι που δεν αποδεικνύεται, οπότε μπορούμε να κατηγορούμε για ό,τι sexy παπαριά μας κατέβει), τότε αποτελούν τη τραγική και κατάπτυστη μειοψηφία σε έναν βαρέως ατελή κόσμο.