Post Con Blues

Δύο μέρες μετά λοιπόν (τόσο κάνει να φύγει η παγοκύστη στο κεφάλι απ’ το closing party) αποχαιρετώ επισήμως άλλο ένα comicdom con. Δεν τράβηξα πολλές αστείες φωτογραφίες, γιατί όπως είπαμε, ως επι το πλείστον κωλοβαρούσα with a vebgeance, αυτό δε σημαίνει ωστόσο ότι θα σας στερήσω (ατυχείς πλανημένοι που δεν ήρθατε) από έναν πρόχειρο απολογισμό.

Για την ελληνική παραγωγή τα είπαμε σε προηγούμενο πόστ, το καλό νέο είναι πως απ’ ό,τι ρώτησα και απο πλευράς πωλήσεων πήγανε πολύ καλά. (που σημαίνει ότι σε προσεχές πόστ θα πρέπει κάποια στιγμή ν’ ασχοληθώ με την κατάσταση στα βιβλιοπωλεία, η οποία εν πολλοίς χαντακώνει το μομέντουμ και τη συνέχεια πολλών καλών προσπαθειών).

Όλα τα υπόλοιπα ήταν σε γενικές γραμμές όπως έχουμε μάθει να τα περιμένουμε: η διοργάνωση, οι κομιξοφίλ, τα πηγαδάκια, τα workshops, ήταν τα σύν. Ο κλιματισμός (εγγενές πρόβλημα) ήταν για άλλη μια φορά το πλήν.

Στο συν/πλην μπαλαντζάρει κατά τη γνώμη μου η φετινή προσθήκη, το cosplay. Επιχειρήματα υπέρ και κατά υπάρχουν γι αυτό το διαγωνισμό κουστουμιών βασισμένων σε ήρωες κόμικς, ο οποίος apparently έχει φανατικό κοινό. Το επιχείρημα κατά είναι ότι ενώ είδαμε και πάθαμε να βγάλουμε τα κόμικς απ’ τον κακόφημο βούρκο της spandex extravaganza, ένα τέτοιο πολύχρωμο τσίρκο τα ξανακλείνει στο κελί με τα underage fanboys.On the plus side, ο κόσμος ανταποκρίθηκε θετικά σε σημείο να δημιουργήσει το αδιαχώρητο στο Θέατρο και γενικά να κάνει τη διαφορά στην κοσμοσυρροή της δεύτερης μέρας.The jury is still out.

On a personal note, θα ήθελα να ευχαριστήσω (αν διαβάζετε) όσους ήρθατε στο workshop της Κυριακής, και ειδικά την έκπληξη που υποσχέθηκα, η οποία ήταν η εμφάνιση έκπληξη του καλού συναδέλφου (απ’ τον καιρό του «Αδέσμευτου») Αχιλλέα Πεκλάρη,(εσύ ξέρω οτι διαβάζεις :p) ο οποίος στάθηκε η αρχική έμπνευση για το γιό της Μάνας Ρέϊβερ!

Οι ερωτήσεις των παριστάμενων στο τέλος ήταν ενδιαφέρουσες και to the point, πράγμα εξαιρετικά σπάνιο, πιστέψτε με.

Η σεμνή τελετή έληξε για μια ακομη φορά με την απονομή των comicdom awards, τους νικητές των οποίων μπορείτε να δείτε εδώ.

 

Υ.Γ.1: Η ευτυχής συγκυρία ηταν ότι το τριήμερο συνέπεσε με την απεργία των δημοσιογράφων, με αποτέλεσμα να γλυτώσετε (προς το παρόν) τη γραπτή ενασχόλησή μου με το θέμα, που σας διαβεβαιώ ότι δεν θα ήταν καθόλου κόσμια. Another time.

Υ.Γ. 2: Αν σκάσει στα σχόλια από κάτω ο Ηλίας Κυριαζής και αρχίσει να γκρινιάζει πόσο πολύ θα ήθελε να είναι στο con και πόσο υπέφερε εξόριστος στό βρεταννικό Ka-Pow…γιαουρτώστε τον!