Ξέρεις ότι έχεις γίνει «airport junkie» όταν περισσότερη προσμονή σου προκαλεί ή προ-πτητική κωλοβάρα με διεθνή τύπο και γαλλικό καφέ, παρά το ταξίδι αυτό καθ΄ εαυτό…
Advertisements
Ετικέτες: ταξίδι, Αεροδρόμιο, εθισμός, καφές, press
Δεκέμβριος 5, 2007 στο 2:47 μμ |
Γεια. Ξέρεις τι σκεφτομουνα; Το σχέδιο σου είναι ίδιο και απαράλαχτο. Ο τρόπος σχεδίου εννοώ, η φόρμα. Ενώ το χιούμορ σου ειναι δυναμικό, δηλαδή εξελισσεται, το σχέδιο είναι τυποποιημένο και χωρίς εκπλήξεις. Έχεις φτάσει πιστεύεις στο μάξιμουμ των σχεδιαστικών σου δυνατοτήτων και από εδώ και πέρα διεκπαιρεώνεις; χμμ και γιατί κάτι τέτοιο συμβαίνει τόσο συχνά στους σχεδιαστές κόμιξ;
Αυτά. Φιλιά από τον ξάδελφο.
Δεκέμβριος 5, 2007 στο 3:38 μμ |
Kαι ναί και όχι.Σε διαφορετικά πρότζεκτ χρησιμοποιώ διαφορετικές τεχνικές, ανάλογα με τις ανάγκες του «πρότζεκτ».(Ψάξε στα αρχεία να βρείς δείγμα απο το «Γκράν Γκινιόλ», ας πούμε).Όχι τόσο για να μη βαρεθείτε εσείς, πρωτίστως για να μη βαριέμαι εγώ.Στη γελοιογραφία αυτό που λές συμβαίνει όντως, το έχω νιώσει κι εγώ.Δυστυχώς, το καθημερινό του πράγματος δε μου χει δώσει την απαραίτητη απόσταση για να φτάσω πιό γρήγορα σε μια φρέσκια λύση.Working on it.Ανταποδίδω, πές στον δόκτωρ.
Δεκέμβριος 5, 2007 στο 10:01 μμ |
καλο και τοσχεδιο και το χιουμορ αστον τον ουρφ να λεει!
Δεκέμβριος 5, 2007 στο 10:14 μμ |
Όχι! Θα αντισταθώ στις σειρήνες του εφησυχασμού (ειδικά όταν παρουσιάζονται υπό μορφήν λολίτας)!
(anyway, ευχαριστώ το μαστίγιο, ευχαριστώ και το καρότο!)
Δεκέμβριος 10, 2007 στο 11:33 πμ |
kai ena lexotanil gia osous ehoun petofovia